Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η αποψινή εκδήλωση του Μορφωτικού Συλλόγου στο καφέ Κλασσικό στην Τσαριτσάνη, για την 39ηεπέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη 1973.
Στα πλαίσια της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε ομιλία ενώ προβλήθηκε από την Κινηματογραφική Λέσχη του Συλλόγου η πολυβραβευμένη ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Τα πέτρινα χρόνια», η οποία εξιστορεί την πορεία της μετεμφυλιακής Ελλάδας, μέσα από την προσωπική ιστορία δύο καταδιωγμένων νέων από την εξουσία, οι οποίοι γνωρίζονται το 1954 στη Θεσσαλία. Η δικτατορία θα εμποδίσει τα όνειρά τους και η διεκδίκηση της ελευθερίας θα τους οδηγήσει τελικά στη φυλακή.
Σημειώνεται πως την εκδήλωση πλαισίωσε έκθεση φωτογραφίας, με θέμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου και αφιέρωμα στο επετειακό πολιτικό τραγούδι.
[wpg_thumb]
Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας του Γραμματέα του Συλλόγου, Νίκου Βακράτσα, εκ μέρους του Δ.Σ.
Η διοίκηση του Συλλόγου μας πήρε την πρωτοβουλία να διοργανώσει απόψε, αυτή τη σεμνή εκδήλωση για να τιμήσει την 39η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το 1973 στις 17 του Νοέμβρη.
Η εξέγερση του ‘73, είναι κομμάτι μιας αδιάκοπης λαϊκής πάλης από το 1970 και μετά, με απεργιακές κινητοποιήσεις σε χώρους δουλειάς και με αντιδικτατορικές εκδηλώσεις στους φοιτητές, ενάντια στη φασιστική χούντα που έβαλε την πατρίδα μας «στο γύψο», στις 21 Απρίλη 1967. Η εξέγερση αυτή σημάδεψε και τα χρόνια μετά την κατάρρευση της χούντας, το 1974.
Στο πλαίσιο αυτό, άνθισε και η λαϊκή πολιτιστική δράση και πρωτοβουλία, μέσα από τις διαδικασίες αυτές γεννήθηκε ο Μορφωτικός Σύλλογος Τσαριτσάνης, ως ανάγκη του κόσμου και της νεολαίας του χωριού που αναζητούσε διέξοδο στα προβλήματα και στις αναζητήσεις της. Η δίψα για πολιτισμό, για δημιουργία και για πρόοδο ήταν αυτή που οδήγησε 32 νέους της Τσαριτσάνης να ιδρύσουν στις 15 Μάρτη του 1978 τον Μορφωτικό Σύλλογο Τσαριτσάνης.
Σχηματικά, τα ιστορικά γεγονότα της επετείου που τιμούμε, έχουν ως εξής: Το απόγευμα της Τετάρτης 14 Νοέμβρη, ξεκινά η κατάληψη του Πολυτεχνείου. Φτιάχνεται ο πρώτος ραδιοφωνικός πομπός, αρκετός κόσμος μαζεύεται γύρω απ’ το Πολυτεχνείο ως το βράδυ. Την επόμενη κιόλας μέρα, καλούνται εργαζόμενοι και οι νέοι να κατέβουν μαζικά στο Πολυτεχνείο. Από εκείνη τη στιγμή, η κατάληψη του Πολυτεχνείου καθώς αποκτά χαρακτήρα παλλαϊκού ξεσηκωμού. Δίπλα στο σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», δυνάμωναν και τα «Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» και «Κάτω η Χούντα».
Η 16η Νοέμβρη ήταν η μέρα της κορύφωσης της εξέγερσης. Οι φοιτητές της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας προχωρούν και αυτοί σε καταλήψεις. Στην Αθήνα, χιλιάδες λαού κατεβαίνουν με πυκνά και μεγάλα μπλοκ στο Πολυτεχνείο. Περίπου 150.000 λαού είναι στους δρόμους. Η αστυνομία χτυπά το λαό, χωρίς να μπορεί να διαλύσει τις διαδηλώσεις. Αργά το απόγευμα, πέφτουν οι πρώτοι νεκροί.
Ξημερώματα της 17ης Νοέμβρη, τα τανκ κυκλώνουν το Πολυτεχνείο. Στις 3 το πρωί, ένα απ’ τα τανκ πέφτει πάνω στην πύλη του Πολυτεχνείου. Η θυσία δεν πήγε χαμένη: άνοιξε ο δρόμος για την κατάρρευση της δικτατορίας, χιλιάδες νέοι και νέες, απ’ το παράδειγμα του Πολυτεχνείου διαπαιδαγωγήθηκαν με τα ιδανικά του αγώνα.
Οι αξίες και τα συνθήματα της εξέγερσης, σημάδεψαν τις προηγούμενες γενιές και συνεχίζουν να μας σημαδεύουν μέχρι και σήμερα. Σημάδεψαν και την πορεία του Συλλόγου μας, που από την μέρα που γεννήθηκε παραμένει πιστά και αταλάντευτα δίπλα στο δίκιο του λαού της Τσαριτσάνης, δίπλα στις αγωνίες και τις επιδιώξεις της νεολαίας μας, στις ανάγκες για πολιτισμό και μόρφωση, σε προοδευτική κατεύθυνση.
Τα συνθήματα που μιλούσαν για το ψωμί του λαού, που μιλούσαν για καλύτερη παιδεία, που μιλούσαν για την ελευθερία του λαού μας από τους κάθε είδους δυνάστες και φωνάχτηκαν από την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου και της νεολαίας, παραμένουν επίκαιρα.
Σήμερα 39 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη, για τους εργαζόμενους, τις λαϊκές οικογένειες, το ψωμί είναι το ζητούμενο. Η παιδεία, η μόρφωση των παιδιών και η ελευθερία, τα δημοκρατικά και κοινωνικά μας δικαιώματα είναι ζητούμενα, διαρκούσης μιας γενικευμένης οικονομικής κρίσης.
Έχουμε υγεία, πρόνοια, πρόσβαση στο φάρμακο, μόρφωση για τα παιδιά, ευκαιρίες στον αθλητισμό, ικανοποιούνται οι πολιτιστικές μας ανάγκες; Και επίσης έχουμε εργασία, έχουμε αμοιβές και δικαιώματα στις δουλειές μας; Έχουμε ελεύθερο χρόνο; Τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Ας κοιτάξουμε γύρω μας, στις οικογένειές μας, στα σπίτια μας. Η αγωνία για το πώς θα περάσει ο χειμώνας, είναι κοινός τόπος όλων μας. Και συνεχώς, χάνουμε. Χάνουμε δικαιώματα, χάνουμε ελπίδες, χάνουμε όνειρα, χάνουμε την ίδια τη ζωή.
Ότι όλα όσα βιώνουμε δεν είναι αποτέλεσμα βέβαια της τύχης. Να αξιοποιήσουμε τη σκληρότητα των ημερών για να δούμε κατάματα την αλήθεια, που μας την κρύβουν.
Η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής που εφαρμόζεται απαρέγκλιτα χρόνια τώρα που δίνει γη και νερό σε μεγάλους επιχειρηματίες, σε συμφέροντα, σε καναλάρχες και τραπεζίτες, σε εφοπλιστές. Η κρίση είναι αποτέλεσμα της συγκέντρωσης κεφαλαίου σε λίγα χέρια και το χρέος δημιουργήθηκε από τις επιδοτήσεις, τις διευκολύνσεις και το ζεστό χρήμα που έπαιρναν όλοι αυτοί, τα δις που μοίραζαν στους τραπεζίτες. Και τώρα μας λένε, ότι η Ελλάδα χρωστάει, να πληρώσει… Τι πρέπει να τους πούμε: ο λαός της Ελλάδας δεν χρωστάει, να πληρώσουν όλοι αυτοί που δημιούργησαν τα χρέη, αυτοί που κέρδιζαν και κερδίζουν εις βάρος μας, όλων μας, εμάς των εργαζόμενων, της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.
Γι’ αυτό και ο Σύλλογός μας δεν διαπραγματεύεται με κανέναν. Θα συνεχίσει να μιλάει και να εκφράζεται όπως θεωρεί η διοίκησή του, με μοναδικό σκοπό να αφυπνίζει, να καθοδηγεί, να ενημερώνει τα μέλη του…
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, με τους συμβολισμούς της, μας διδάσκει την μεγάλη δύναμη του λαού. Έτσι και σήμερα ο λαός μπορεί να φράξει το δρόμο στον κατήφορο που μας έχουν καταδικάσει. Αρκεί να κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα, και να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν. Να βγούμε στην αντεπίθεση, να σταματήσουμε να κλαίμε τη μοίρα μας και να παλέψουμε, αυτός είναι ο δρόμος της τιμής και της αξιοπρέπειας.
Αυτό το δρόμο, προσπαθούν να φράξουν στημένοι παρακρατικοί μηχανισμοί, όπως η φασιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Η εκδήλωση αυτή απόψε, είναι εκδήλωση τιμής του Πολυτεχνείου αλλά είναι και εκδήλωση αντιφασιστική. Ο Φασισμός δεν θα περάσει. Ο λαός της Τσαριτσάνης γνωρίζει και έχει μνήμη.
Φασίστες, πολιτικοί πρόγονοι της Χρυσής Αυγής, είναι αυτοί που εκδίωξαν και εξόρισαν τα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου της Τσαριτσάνης το 1936, είναι αυτοί που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές στην κατοχή, μαυραγορίτες και δοσίλογοι, που πρόδωσαν πατριώτες, που βασάνισαν γυναίκες και μικρά παιδιά, που έκλεψαν και ρήμαξαν το τόπο μας. Κατέστρεψαν και ξεκλήρισαν οικογένειες. Είναι αυτοί που βαρύνονται με τα εγκλήματα του Μάρτη του 1943 και του Αυγούστου του 1944, που Ιταλογερμανοί και ντόπιοι σκότωσαν πάνω από πενήντα αθώους στην πλατεία του χωριού, εκεί που είναι το μνημείο, αφού πρώτα πλατσικολόγησαν και πυρπόλησαν το χωριό μας, και οδήγησαν τον κόσμο στα βουνά. Είναι οι ίδιοι που στη Χούντα, εκεί που σήμερα είναι τα γραφεία του Συλλόγου μας τότε ήταν η Χωροφυλακή, συγκέντρωναν πολίτες, τους βασάνιζαν, τους φυλάκιζαν, τους έθεταν υπό περιορισμό, τους φοβέριζαν, και άλλους τους έστελναν στην εξορία.
Ο λαός της Τσαριτσάνης έχει μνήμη. Γνωρίζει καλά το ρόλο που παίζουν οργανώσεις του τύπου «Χρυσή Αυγή», αυτοί οι θρασύδειλοι φασίστες- εγκληματίες, υμνητές του Μεταξά και της δικτατορίας, που τραμπουκίζουν, που κυνηγούν μετανάστες στις γειτονιές και που χτυπούν νέα παιδιά και εργαζόμενους. Αυτός είναι ο ρόλος τους, να καθηλώσουν το λαϊκό κίνημα, να πνίξουν κάθε φωνή αντίστασης.
Η δράση της οργάνωσης αυτής, είναι δράση ενάντια στον ανθρώπινο πολιτισμό, ενάντια στη μόρφωση και την παιδεία. Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής είναι ζήτημα πολιτισμού, και ο Μορφωτικός Σύλλογος Τσαριτσάνης έχει χρέος και καθήκον να παλέψει γι’ αυτό.
