Μεσημέρι, λίγο μετά τις τρεις, όταν συνάντησα τον Βασίλη Καριοφυλλίδη στο κέντρο της πόλης. Είχε μόλις στήσει το φορτωμένο του ποδήλατο και το φωτογράφιζε με φόντο το μοναστήρι της Ολυμπιώτισσας. Στο πίσω μέρος των αποσκευών ένα χαρτί έγραφε: “ΑΘΗΝΑ-ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ-ΑΘΗΝΑ”. Το ίδιο διάβασα και στο αθλητικό του μπλουζάκι, μαζί με τη φράση: “Ποδηλατώντας στη γη των προγόνων μου”. Τον πλησίασα. Γνωριστήκαμε. Του ζήτησα να μου μιλήσει για το εγχείρημά του. Με συγκίνησε. «Είμαι κι εγώ άνεργος», μου είπε. «Δεν μπορούσα όμως να κάθομαι άλλο». Έτσι, πήρε το ποδήλατό του και με την υποστήριξη φίλων, ξεκίνησε μια μοναχική ποδηλατική πορεία. «Προσκυνηματική!» μου επισήμανε. Απόρησα. Του ζήτησα να μου πει λεπτομέρειες… Όλα ξεκίνησαν το πρωί στις 10 του Σεπτέμβρη, έξω από το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Σκοπός του, να ταξιδέψει από την Αθήνα, διασχίζοντας τον ηπειρωτικό κορμό της χώρας, με τελικό προορισμό την Γη των προγόνων του, την Κωνσταντινούπολη και το ιερό της Παναγίας Σουμελά. Στην πορεία περιέλαβε στάσεις σε περισσότερες από 40 μικρές και μεγάλες πόλεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, ιστορικούς τόπους και ιερά προσκυνήματα, καλύπτοντας περισσότερα από 4.500 χιλιόμετρα ποδηλατοπορείας μέσα σε 15 ημέρες! «Αν όλα πάνε καλά, θα επιστρέψω στις 13 του Οκτώβρη στην Αθήνα». Τα μάτια του μαρτυρούσαν τον πόθο του. Μου έλεγε για την κούραση του ταξιδιού, τη θερμοκρασία και τις ατέλειωτες ανηφόρες της Μελούνας. «Χαλάει ο καιρός το επόμενο διήμερο. Απόψε πρέπει να βρίσκομαι οπωσδήποτε στη Βέροια». Έβγαλε από την τσέπη του έναν φθαρμένο από τη χρήση χάρτη και μου ‘δειξε μία-μία τις περιοχές απ’ όπου θα περάσει… Τον ζήλεψα. Ακόμα κι αν καταλάβαινα πως αυτό που κάνει είναι εξαντλητικό και επίπονο. Ένας πόντιος ποθεί να ταξιδέψει με ποδήλατο στη γη των προγόνων του, αγνοώντας την επικαιρότητα, το βαρύ της εποχής ή το αδιέξοδο της ανεργίας… Κι όλα αυτά με ελάχιστα μέσα. Μόνο ένα ποδήλατο, λίγες αποσκευές και μια βαθιά ανάγκη να πατήσει τα χώματα της προγονικής του γης. Παληκαρίσια προσπάθεια!
Καλή συνέχεια στο ταξίδι σου, Βασίλη…