ΣΤΟΝ ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟ
Γεράσιμε Ραυτόπουλε, μικρέ Μεσοβουνιώτη,
ήρωα δωδεκάχρονε που εχάρισες τη νιότη
στο κάλεσμα της λευτεριάς κι ήσουν λοχίας νέος,
στο μπόι έμοιαζες παιδί, στη μάχη άντρας γενναίος.
Σε πόλεμους Βαλκανικούς για την ελευθερία,
παρασημοφορήθηκες για θάρρος και γι’ αντρεία
κι ήσουν ο νεαρότερος υπαξιωματικός μας,
όταν μαζί σου η λευτεριά απλώνονταν εμπρός μας.
Στην Ελασσόνα από ’ξαρχής, δάφνης κλωνί εφάνη,
στο Σαραντάπορο έπλεξες της δόξας το στεφάνι,
το τίμησες στο Λαχανά, το εφόρεσες στην κόμη,
δαφνοστεφανοστόλιστο το χώμα σου ακόμη.
Δημήτρης Ντάλλας
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ΔΩΔΕΚΑΕΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΡΩΑΣ
(Πολλούς ήρωες αξίζει να τους γνωρίζουμε και να τους τοποθετούμε στη θέση που τους αξίζει στην τοπική μας ιστορία. Το διήγημα που είναι βασισμένο σε αληθινά στοιχεία αναφέρεται στον Γεράσιμο Ραυτόπουλο, ο οποίος πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913 και διακρίθηκε και στο χωριό μου το Σαραντάπορο. Γεννήθηκε το 1900 στο Φισκάρδο της Κεφαλονιάς και εργαζόταν στο σπίτι ενός πλούσιου, στην Πύλο. Η μητέρα του έμενε στον Πειραιά και ο πατέρας του ήταν αρτοποιός στην Ύδρα).
-H πατρίδα μάς καλεί σ’ επιστράτευση, χρειάζομαι τα χρήματα για να φύγω.
-Πού να πας ορέ Ασημάκη; Ακόμη δεν έβγαλες χνούδι στο πρόσωπό σου και θα πας για πόλεμο;
Εσύ εδώ στην Πύλο, ο πατέρας σου στην Ύδρα κι η μάνα σου, μόνη της, σας περιμένει να γυρίσετε κάποια μέρα στον Πειραιά.
Αφήσατε το Φισκάρδο και σκορπίσατε για να βγάλετε το ψωμί σας. Αντί να σκέφτεσαι να ξαναγυρίσεις στο χωριό σου στην Κεφαλονιά σκέφτεσαι την επιστράτευση; Πες στο μπαμπά σου, πως πρέπει να σου στείλει πολλά καρβέλια να φας και να γίνεις άντρας. Το όπλο θα είναι μεγαλύτερο από σένα. Ούτε ενάμισι μέτρο δεν είναι το μπόι σου. Θα ψοφήσεις της πείνας αν φύγεις από τη δούλεψή μου. Θα πας χαμένος.
-Άργησα και μη με καθυστερείς άλλο, έμαθα ότι είναι κι άλλοι, πάρα πολλοί, εθελοντές μαζί με μένα. Ευχήσου με μόνο να με προστατεύει ο Θεός για να μπορέσουμε να διώξουμε μια για πάντα τους Οθωμανούς από την Ελλάδα.
-Βλέπω πως η αγάπη για την πατρίδα και το θάρρος σου ξεπερνούν κάθε λογική. Πάρε αυτά τα χρήματα που σου χρωστάω και να πας στο καλό. Ο Θεός κι η Παναγιά μαζί σου. Να κι αυτή την εικονίτσα για φυλαχτό. Είναι ο άγιος Γεράσιμος. Είμαι αρκετά γέρος. Μακάρι να είχα κι εγώ τη σωματική και την ψυχική δύναμη να έρθω μαζί σου. Άιντε να πας στο καλό παιδί μου, στο καλό.
-Μήπως ξέρεις ορε Πατριώτη πού βρίσκεται το στρατολογικό γραφείο; Ίντα μου λες ορε Σύντεκνε.Πράμα δεν ξέρω από ΑΘΉΝΑ
πολλά καρ
μάνα σου είναι μακριά κι εγώ έχω την ευθύνη.
του και μόλις πληρώθηκε, έφυγε αμέσως στην Αθήνα όπου παρουσιάστηκε στο στρατολογικό γραφείο, το οποίο κατακλύζονταν με εθελοντές απ’ όλη την Ελλάδα και την ομογένεια.
«Εσύ μικρέ τι δουλειά έχεις εδώ; Ο πόλεμος είναι μόνο για άντρες. Έχεις χρόνια μπροστά σου για να καταταγείς στο στρατό» είπαν στο δωδεκάχρονο αγόρι, το οποίο χωρίς να απογοητευθεί, πήγε στον σταθμό του Πειραιά και χώθηκε κρυφά στο βαγόνι με τους στρατιώτες με προορισμό τη Λάρισα. Φτάνοντας στη Λάρισα, παρακάλεσε τον Διοικητή του 18ου Συντάγματος της 6ης Μεραρχίας να τον εντάξει στη δύναμή του. Ο Διοικητής τον δέχτηκε για το βοηθητικό προσωπικό μόνο, χωρίς να του δώσει όπλο, όπως ακριβώς έκανε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μ’ εκείνο το βυζασταρούδι του 1821, που του είχε πει: «Εμένα Καπετάνιε δεν θα μου δώκεις ντουφέκι;»
Οι Έλληνες στρατιώτες πέρασαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα και στις 6 Οκτωβρίου μπήκαν στην Ελασσόνα. Ο Γεράσιμος άρπαξε τ’ όπλο, τύπου «Μαρτίνι», απ’ τα χέρια ενός Τούρκου στρατιώτη παίρνοντας το βάπτισμα του πυρός, προκαλώντας το θαυμασμό και του ίδιου του τού Διοικητή.
«Μπράβο Γεράσιμε. Θ’ ακούει τ’ όνομά σου ο Ταξίν Πασάς και θα τρέμει. Οι Τούρκοι υποχώρησαν για τα στενά του Σαρανταπόρου. Ο Γερμανός στρατηγός Φον Ντερ Γκολτς είπε πως το Σαραντάπορο είναι απόρθητο φρούριο κι εκεί θα γίνει ο τάφος μας. Θα τους δείξουμε όμως. Η 9η Οκτώβρη και η μάχη στο Σαραντάπορο θα είναι μάχη καθοριστικής σημασίας για την πατρίδα μας. Εμπρός λοιπόν για την Ελευθερία! Όπλο έχεις, ψυχή έχεις. Για πόσο θα είμαστε ακόμη σκλάβοι των ξένων;»
Χίλια εννιακόσια δώδεκα και μάχες
σε δύσβατα στενά, σώμα με σώμα.
Στο Σαραντάπορο βογκούν οι ράχες.
Των ξένων σκλάβοι για πόσο ακόμα;
Χίλια εννιακόσια δώδεκα, σελίδα
ένδοξη γράφεται στην ιστορία.
Σε Κρήτη, Ήπειρο, νησιά, η πατρίδα
βροντοφωνάζει: «Ελευθερία».
Μπαίνει ο Γεράσιμος ευθύς στη μάχη,
θάρρος ηρώων περίσσιο υπάρχει.
Εμπρός Γεράσιμε για νέα νίκη
να μπούμε πρώτοι Θεσσαλονίκη!
Το βράδυ της 9ης Οκτώβρη, τον καλεί πάλι ο Διοικητής του. «Είσαι άξιος πολεμιστής μικρέ. Το καινούριο μας όπλο, αυτό το «Μάνλιχερ», είναι το δώρο σου. Σου αξίζει και θα σου χρειαστεί. Οι Τούρκοι μπορεί να έγιναν άφαντοι από το Σαραντάπορο, αλλά έχουμε κι άλλα μέρη ακόμη να λευτερώσουμε».
Χίλια εννιακόσια δώδεκα, Ελασσόνα,
Γκλίγκοβο, Γιαννιτσά, Θεσσαλονίκη.
Οι Έλληνες, στη μάχη, στον αγώνα,
από τη μια περνούν, στην άλλη νίκη.
Δεν πέρασαν λίγες μέρες κι ενώ ο ελληνικός στρατός προχωρούσε στη Μακεδονία από νίκη σε νίκη, πέντε Βούλγαροι πιάνουν, στο Κιλκίς, το μικρό ελληνόπουλο αιχμάλωτο και προσπαθούν να το δέσουν. Χωρίς να τα χάσει ο Γεράσιμος, βγάζει με θάρρος το «Μάνλιχερ», σημαδεύει και σκοτώνει τους τρεις απ’ αυτούς ενώ οι άλλοι δύο τρέπονται πανικόβλητοι σε φυγή. Ο μικρότερος Έλληνας μαχητής πολεμούσε λυσσαλέα και όταν είδε έναν τραυματισμένο Εύζωνα που κινδύνευε να σκοτωθεί από τους Τούρκους, μπήκε ανάμεσα στα πυρά και τον μετέφερε σε ελληνικά χέρια για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.
«Για την ανδραγαθία σου και για τα κατορθώματά σου, η πατρίδα σε προάγει σε Δεκανέα» ήταν τα λόγια του Διοικητή του, που συνέχισε: « Τις ιστορίες των Βαλκανικών πολέμων θα τις μαθαίνουν σαν παραμύθια οι επόμενες γενιές κι εσύ θα είσαι ο μικρότερος Έλληνας υπαξιωματικός και ο αληθινός ήρωας των παραμυθιών τους ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ.
ΠΗΓΕΣ
http://www.army.gr/default.php?pname=IstorikoMaxhsISarantaporou&la=1
http://www.kefalonitikanea.gr/2013/08/blog-post_2129.html#.VDqosGd_sbA
http://www.ellinikoarxeio.com/2010/11/o-gerasimos-raftopoulos-ellinikos.html#ixzz28Dn3AhSu
http://kilkis1.blogspot.gr/2013/11/blog-post_6258.html
ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤ΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΓΛΩΣΣΑ Β’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
