ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΦΛΕΒΑΡΗ ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ
Δε θα γίνουμε θεατές στην εξαθλίωση μας.
Συνάδελφοι οικοδόμοι και εργαζόμενοι στις κατασκευές,
Αυτές τις μέρες ολοκληρώνονται οι πολυδιαφημιζόμενες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την ΕΕ, το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τους άλλους μηχανισμούς της πολιτικής του κεφαλαίου.
Για ακόμη μια φορά βρισκόμαστε στο «ίδιο έργο θεατές». Το μόνο που αλλάζει είναι οι κυβερνητικοί πρωταγωνιστές που αναλαμβάνουν το ρόλο του σκληρού διαπραγματευτή. Το σενάριο παραμένει το ίδιο.
Η επιχειρηματολογία, τα διλήμματα, ο αποπροσανατολισμός από το πραγματικό περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων αξιοποιούνται για να καλλιεργηθούν αυταπάτες, να συναινέσουν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, στο σφαγιασμό της ζωής τους. Να κάτσουν με «σταυρωμένα» τα χέρια, ζώντας με αυταπάτες ότι θα δουν «φως στο τούνελ» ή να είναι «φρόνιμοι» γιατί υπάρχουν και χειρότερα.
Και από αυτή τη διαπραγμάτευση γίνεται φανερό πως η κυβέρνηση παλεύει για τα συμφέροντα των κατασκευαστικών ομίλων, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και όλων αυτών που ζουν από τον ιδρώτα το δικό μας και τον πλούτο που εμείς παράγουμε. Ότι ζητάνε αυτοί είναι και τα μέτρα που περιέχουν τα 3 μνημόνια.
Οι διαπραγματεύσεις δεν γίνονται για τα δικά μας συμφέροντα. Δεν γίνονται με στόχο να αυξηθούν τα μεροκάματα, οι συντάξεις, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι.
Τις λύσεις θα τις δώσουμε εμείς με την πάλη μας
Οι λύσεις που προωθούν κυβέρνηση-θεσμοί για λογαριασμό του κεφαλαίου είναι στην κυριολεξία εχθρικές και εγκληματικές για τη ζωή μας.
Το παράδειγμα της χορήγησης ‘η όχι φαρμάκων στους καρκινοπαθείς, ανάλογα με το μικρότερο ή μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής, είναι κριτήριο για τον καθένα για το ότι η ζωή μας αντιμετωπίζεται ως κόστος και κατά συνεπεία ως αναλώσιμη. Στο ζύγι μπαίνουν τα κέρδη και όχι οι ανάγκες μας.
ΔΕ ΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗ ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ
ΕΝΤΕΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ – ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ
Συνάδελφοι, ο αγώνας, για να έχει αποτέλεσμα, απαιτεί τη συμμετοχή όλων μας. Δε γίνεται με ανάθεση, από τον καναπέ ή το καφενείο. Ότι κερδίσαμε, το κερδίσαμε όταν «αγκομαχούσαν» τα πεζοδρόμια από τους οικοδόμους, όχι όταν «αναστενάζανε» τα τηλεκοντρόλ. Όταν παλεύαμε να πάρουμε πίσω τον πλούτο που εμείς παράγουμε κι όχι τα όποια ψίχουλα πέφτουν από το τραπέζι.
Όταν δε «μασάγαμε» από τους εκβιασμούς και τις απειλές γιατί κατανοούσαμε πως δεν αφορούσαν εμάς, αλλά τις κόντρες μεταξύ των μονοπωλίων.
ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 22
ΦΛΕΒΑΡΗ ΣΤΙΣ 6.00 μ.μ. ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ
Αγωνιζόμαστε για:
υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στο ύψος των σύγχρονων αναγκών μας.
εντατικοποίηση των ελέγχων για την πάταξη της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας.
μέτρα για την αντιμετώπιση της απληρωσιάς.
την επαναφορά του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 58.
ελαστικοποίηση των προϋποθέσεων για συνταξιοδότηση π.χ. 13ετία, όριο ενσήμων, προσμέτρηση όλου του χρόνου της ανεργίας κ.λπ.
διανομή στους οικοδόμους των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων.
Διεκδικούμε μέτρα για τον περιορισμό της ανεργίας, όπως:
σχεδιασμό και υλοποίηση έργων υποδομής, με ευθύνη του κράτους και την αντίστοιχη χρηματοδότηση.
έργα κατασκευής και συντήρησης π.χ. σχολείων, παιδικών σταθμών, νοσοκομείων, φοιτητικών εστιών, κ.λπ.
έργα για την προστασία της ζωής και της περιουσίας των συναδέλφων και όχι μόνο, όπως αντιπλημμυρικά έργα, για να μην πνίγονται τα χώρια της Επαρχίας Ελασσόνας, να μην πλημμυρίζουν σπίτια και επιχειρήσεις, να μην πνίγονται άνθρωποι κ.λπ.
μέτρα αντισεισμικής θωράκισης κτηρίων, σχολείων κ.ά.
έργα αποχετεύσεων, βιολογικών καθαρισμών που θα βελτιώνουν και το επίπεδο ζωής μας.
Απαιτούμε άμεσα μέτρα για τη στήριξη των ανέργων συναδέλφων και των οικογενειών τους, όπως:
αύξηση του επιδόματος ανεργίας στα 600 ευρώ για όσο καιρό είναι άνεργοι.
πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
μείωση των τιμολογίων ρεύματος, νερού και σταθερού τηλεφώνου κατά 50%. Καμία διακοπή των παροχών αυτών για όλη την περίοδο της ανεργίας.
αναγνώριση ως συντάξιμου χρόνου του διαστήματος της ανεργίας χωρίς επιβάρυνση των ανέργων. Να βαρύνονται κράτος και εργοδότες.
