Παρουσίαση του βιβλίου “Φάλτσο η Πορεία” της Κυριακής Γεροζήση Τετάρτη, 25 του Μάη 2016 και ώρα 7.00 μ.μ. Αθήνα, Γενναδίου 8 και Ακαδημίας, 7ος όροφος, Αίθουσα Μιχαήλας Αβέρωφ, Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών.
Χαιρετίζει ο πρόεδρος της ΕΕΛ Κώστας Καρούσος.
Ομιλητές: Γιάννης Παπαοικονόμου, γεν. γραμματέας της ΕΕΛ
Μαριάνθη Αλιφεροπούλου-Χαλβατζή, ιατρός, λογοτέχνης
Νεοκλής Γαλανόπουλος, δικηγόρος, λογοτέχνης
Πιάνο: Γιώργος Μαρινάκης, ποιητής, μουσικός, γεν. Έφορος της ΕΕΛ.
Συντονίζει η Μαργαρίτα Φρονιμάδη-Ματάτση, ποιήτρια, πρ. αντιπρόεδρος της ΕΕΛ.
Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται στην Αθήνα του `65, της δικτατορίας και της πρόσφατης κρίσης, το Παρίσι του Γαλλικού Μάη και των ημερών μας, τη Βιρτζίνια των ΗΠΑ, τη Χιλή του Πινοσέτ, την Κύπρο του Αττίλα και της αναζήτησης των αγνοούμενων, μεταφέρει τον αναγνώστη σε πολύβουες πόλεις και μαγευτικές ακτές, ερήμους και παγετώνες. Αναφέρεται επίσης με νοσταλγία στη Λάρισα των νεανικών μου χρόνων και περιγράφει εκτεταμένα, τη δεκαετία 55-65, την εποχή και την κοινωνία της Τσαριτσάνης των διακοπών μου.
Σκιαγραφεί μια εικόνα της μεταπολεμικής και μέχρι τις ημέρες μας διεθνούς πραγματικότητας, αποτυπώνει την πάλη των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας για έναν κόσμο διαφορετικό, τον εξοντωτικό ανταγωνισμό και τα οικονομικά συμφέροντα που πλήττουν επιστημονικά ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια, τη διαπλοκή ανθρώπων του πνεύματος με την πολιτική και το μεγάλο κεφάλαιο. Επιστήμονες, καλλιτέχνες, πολιτικοί, βιοπαλαιστές, άνθρωποι του μόχθου, αγνοί ή εγκληματίες, αριβίστες, παραπλανημένοι, δέσμιοι των παθών και των σφαλμάτων τους, μάχονται να επιβιώσουν, να επιβληθούν, να ξεχάσουν, ν` αλλάξουν ζωή, να ξανανάψουν τη φλόγα ενός μεγάλου έρωτα. Ο αναγνώστης μπαίνει στο πετσί τους, μοιράζεται αγωνίες, όνειρα και εφιάλτες, αγωνιά για την τύχη τους, αναρωτιέται.
“Ποιος θα μείνει αλώβητος από τη μήνη των στοιχείων της φύσης, τον κυκεώνα των αισθημάτων, των φιλοδοξιών, των φαντασμάτων του παρελθόντος, των ενοχών, των μεγάλων συμφερόντων; Ποιοι θα υποκύψουν, ποιοι θα χαθούν; Ποια όνειρα θα γίνουν στάχτη, ποια θα εκπληρωθούν;”
Πριν από την τελευταία σελίδα, το πέπλο του μυστηρίου σηκώνεται, το τοπίο ξεκαθαρίζει.
Απόσπασμα
Η έλλειψη οξυγόνου συνέχιζε να την οδηγεί σε σκέψεις μπερδεμένες, εφιαλτικές. Είχε την εντύπωση ότι βυθιζόταν σ` ένα από τα ναυάγια του Αιγαίου τα οποία είχαν συγκλονίσει το Πανελλήνιο. Πνιγόταν σ` ένα από τα παμπάλαια σαπιοκάραβα .
Στα ανοιχτά της θάλασσας, αναρωτιόταν αν ήταν ακόμη ζωντανή.
Γεγονότα και σκέψεις καταχωνιασμένες βαθιά στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού της, έβγαιναν στο φως αλυσιδωτά, όπως λέγεται ότι φέρνουν ολόκληρη τη ζωή μπροστά τους σε λίγα δευτερόλεπτα, όσοι βρίσκονται στο κατώφλι του θανάτου.
«Μάλλον είμαι ζωντανή» συλλογίστηκε, κάνοντας μια υπεράνθρωπη προσπάθεια να πάρει ανάσα. Χάθηκε εκ νέου στις αναμνήσεις της. Βρέθηκε για λίγο στην αγκαλιά του Δημοσθένη, πέρασε απότομα στα μπράτσα του Αντώνη κι αισθάνθηκε να βρίσκεται στα τάρταρα όταν αναγνώρισε τη στολή του διοικητή του τμήματος της γειτονιάς της. Φριχτές, ολοκάθαρες εικόνες τη βομβάρδιζαν ανελέητα. Παλεύοντας με τα κύματα, προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της ότι δεν έβλαψε κανέναν.
