Το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού Παιδιών και Εφήβων παραμένει ουσιαστικά ανεφάρμοστο, καθώς βασικά παιδικά εμβόλια δεν είναι διαθέσιμα στην ελληνική αγορά. Οι γονείς επιδίδονται σε μαραθώνιο για την αναζήτηση των σκευασμάτων και οι γιατροί πασχίζουν να καλύψουν τα κενά με όσα διαθέσιμα σκευάσματα βρίσκονται. Το πρόβλημα χρονίζει και πολλές φορές στο παρελθόν υπήρξε διγλωσσία του Υπουργείου και του ΕΟΦ σε σχέση με τις ελλείψεις και το χρόνο αποκατάστασής τους. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι οι φαρμακευτικές εταιρίες παραδέχονται ότι σε κάποιες περιπτώσεις το πρόβλημα δεν αναμένεται να αποκατασταθεί άμεσα. Το πρόβλημα επιτείνεται λόγω της αύξησης των μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών των τελευταίων μηνών που οδηγεί σε αύξηση και των εμβολιαστικών αναγκών παιδιών.
Ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος (ΠΦΣ) αποδίδει την έλλειψη φαρμάκων «στην τιμολογιακή πολιτική που ακολουθείται στον τομέα των φαρμάκων αλλά και των ανεξέλεγκτων παράλληλων εξαγωγών… Παγιωμένο είναι το πρόβλημα ελλείψεων σε παιδιατρικά εμβόλια λόγω νέου τρόπου παραγωγής που έχει σαν αποτέλεσμα μειωμένες ποσότητες παραγομένων εμβολίων τα οποία οι εταιρείες τα πωλούν σε χώρες με υψηλότερες τιμές. Παράλληλα οι εταιρείες προμηθεύουν τις φαρμακαποθήκες σε μικρότερες ποσότητες από τις αναγκαίες και οι τελευταίες με τη σειρά τους προμηθεύουν τα φαρμακεία σε ακόμη μικρότερες ποσότητες λόγω των παράλληλων εξαγωγών. Τέλος υπάρχει η κατηγορία των φαρμάκων κάτω των 5 ευρώ τα οποία ενόψει της τιμολογιακής πολιτικής είτε δεν υπάρχουν στην αγορά είτε αντικαθίστανται από άλλα ακριβότερα. Το αποτέλεσμα είναι ελλείψεις παντού».
Στην από 22-03-2016 απάντηση του ΕΟΦ διαλαμβάνονται τα εξής «Η αποτροπή των ελλείψεων δεν αποτελεί πάντοτε μία ρεαλιστική προσέγγιση, καθώς οι παράγοντες που επηρεάζουν τη διαθεσιμότητα των φαρμάκων είναι ποικίλοι και μπορεί να οφείλονται σε προβλήματα παραγωγής ή ποιότητας, απρόβλεπτη αύξηση της ζήτησης, παράλληλο εμπόριο, και άλλες παραμέτρους που δεν είναι πάντοτε εφικτό να προβλεφθούν. Διαπιστώνουμε ωστόσο ότι το θέμα ανακινήθηκε τις τελευταίες ημέρες μέσω δημοσιευμάτων που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα… Η δημοσίευση καταλόγων με 100 και πλέον προϊόντα με την επισήμανση ότι βρίσκονται σε μόνιμη έλλειψη ή περιορισμό διάθεσης δεν αντανακλά την πραγματικότητα και με αυτό τον τρόπο δεν εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον. Αντίθετα δημιουργεί σύγχυση και αποπροσανατολισμό από τις πραγματικές ελλείψεις και την εξεύρεση λύσης για την αντιμετώπισή τους…».
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ
Δικαίωμα να ανοίξουν ηλεκτρονικό φαρμακείο έχουν μόνο οι φαρμακοποιοί, που διατηρούν νόμιμα κανονικό φαρμακείο, σύμφωνα με πρόσφατη Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και Υγείας. Το θέμα αναδεικνύει με ερώτησή του ο βουλευτής Λάρισας του Ποταμιού, κ. Κώστας Μπαργιώτας.
Σύμφωνα με το από 16-03-2016 δελτίο Τύπου του Υπουργείου Υγείας «Με σκοπό τη δημιουργία ενός ορθού πλαισίου για την προάσπιση της δημόσιας υγείας, ο Υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, Γιώργος Σταθάκης και ο Υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός, υπέγραψαν απόφαση με την οποία ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος (ΠΦΣ) ορίζεται ως αρμόδια αρχή για την πιστοποίηση της νόμιμης λειτουργίας των ηλεκτρονικών φαρμακείων στη χώρα μας. Σύμφωνα με την Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ), δικαίωμα έναρξης λειτουργίας ηλεκτρονικού καταστήματος έχουν αποκλειστικά τα φαρμακεία που λειτουργούν νόμιμα στην επικράτεια…». Με άλλα λόγια, ηλεκτρονικά το επάγγελμα του φαρμακοποιού ανήκει στα λεγόμενα «κλειστά επαγγέλματα». Πρόκειται για εξόφθαλμη διακριτική μεταχείριση εις βάρος πτυχιούχων φαρμακοποιών που στερούνται άδειας κανονικού φαρμακείου. Πέρα από το άδικο και άνισο της ρύθμισης, γεννάται και ζήτημα αντιμετώπισης της υψηλότατης ανεργίας των νέων επιστημόνων του συγκεκριμένου κλάδου, δεδομένου ότι το άνοιγμα ηλεκτρονικού φαρμακείου θα μπορούσε να αποτελέσει επαγγελματική διέξοδο. Σε μια χώρα που βυθίζεται στην ύφεση και την ανεργία, οι άρσεις των περιορισμών στην άσκηση επαγγελμάτων επιβάλλονται πρωτίστως έσωθεν (από την αγορά) και όχι μόνο έξωθεν (Μνημόνια, εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ), και οι ρυθμίσεις δεν πρέπει να παράγονται με συντεχνιακή λογική, αλλά με αναπτυξιακό πρόσημο. Το Ποτάμι ρωτά: πως διασφαλίζεται η «προάσπιση της δημόσιας υγείας» με τη νέα ρύθμιση; Ένας φαρμακοποιός με νόμιμο φαρμακείο δεν είναι ισότιμος επιστημονικά με ένα πτυχιούχο φαρμακοποιό χωρίς φαρμακείο;
