Ελεύθερες αγορές και ελεύθεροι άνθρωποι

Σκληρές και άδικες οι αλλαγές («μεταρρυθμίσεις» κατά τους νεοφιλελεύθερους) που συμβαίνουν στην κοινωνία μας την τελευταία περίοδο. Οι αρχές του νεοφιλελευθερισμού των παιδιών της Σχολής του Σικάγου εφαρμόζονται τώρα και στην Ελλάδα. Αφού ισοπέδωσαν ό, τι μπόρεσαν στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, κατέστρεψαν ό, τι κοινωνικό είχε απομείνει από τις ταλαιπωρημένες χώρες του Ανατολικού μπλοκ συμπεριλαμβανομένου και των Κίνας και Ρωσίας, ήρθε η ώρα να «βάλλουν χέρι» και την Ευρωπαϊκή «οικογένεια» αρχής γενομένης της αδύναμης Ελλαδίτσας.
Πέσανε πλέον οι μάσκες και ουδείς (πλην πνευματικά ανεπαρκών ή καθεστωτικών) μπορεί να υπερασπιστεί τον «Πατριωτικό» ή «αναπτυξιακό – εξυγιαντικό» (εδώ γελάμε!) χαρακτήρα των μέτρων που μας επιβάλει οι Τρόικα και περιμένει να τα επωμιστεί ο ανυποψίαστος και μουδιασμένος νεοέλληνας. Ιδιωτικοποιήσεις, απορύθμιση της αγοράς και εξαφάνιση του κράτους είναι οι τρεις βασικές αρχές των οπαδών του νεοφιλελευθερισμού. Ο νομπελίστας Φρίντμαν, πνευματικός πατέρας αυτού του δόγματος, θα ήταν ιδιαίτερα περήφανος με την πειθήνια και δουλοπρεπή στάση του πρωθυπουργεύοντος ΓΑΠ. Μας πρόδωσε, μας διέσυρε και τώρα ετοιμάζεται να μας πετάξει στα όρνια.
Η μοναδική μας ελπίδα, ακούσαμε από τα χείλη του «επιτυχημένου» Αλέκου Παπαδόπουλου (πρώην υπουργού ΠΑΣΟΚ) είναι να αναλάβουν δράση οι υγιείς δυνάμεις του τόπου. Ποιες είναι αυτές και πως θα βρεθούν δεν ακούσαμε να λέει. Τι είναι αυτό που θα κάνουν αυτές οι δυνάμεις για το δημόσιο έλλειμμα, που δεν μπόρεσε να κάνει αυτός, όταν διατέλεσε Υπουργός Οικονομικών; Πως θα επαναφέρει την Ελλάδα στις απάνθρωπες και αδηφάγες αγορές (για δανεισμό πάλι) που τόσο πολύ εκτιμάει; Έχουμε κουραστεί κ.Παπαδόπουλε να ακούμε σωρηδόν και ασύστολα για τα συμπτώματα και τα αίτια αυτής της κατάστασης. Δεν λέω, έχουν και αυτά την αξία τους. Αυτό που προέχει όμως τούτη την δύσκολη στιγμή, είναι να βρούμε το μονοπάτι που θα μας περάσει απέναντι. Και επειδή το μονοπάτι θα είναι δύσβατο να μας προφυλάξεις από ατραπούς και παγίδες. Μπορείς; Μπορείς να μας δείξεις όχι μόνο το «από πού» αλλά και το «πως»; Αν μπορείς πες το μας, αλλιώς, συναγελάσου με τους ομοϊδεάτες σου Μητσοτάκη, Μάνο και Ανδριανόπουλο.
Και για να πάω λίγο παραπέρα τη σκέψη μου, ακούμε καθημερινά το προπαγανδιστικό ερώτημα «πώς θα ξεπληρώσουμε το χρέος μας;» και κανείς (ή τουλάχιστον οι περισσότεροι) δεν αναρωτιέται «πόσο είναι τελικά το νομιμοποιημένο χρέος μας;». Πόσο πρέπει να πληρώσουμε τελικά ρε γαμώτο (κατά Πατουλίδου!); Πόσα είναι τα πανωτόκια; Πόσο έχουμε ήδη αποπληρώσει;
Απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν θα βρείτε στα καθεστωτικά ΜΜΕ όσο και να προσπαθήσετε. Αν θέλετε όμως πραγματικά να μάθετε, αφιερώστε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας και «απολαύστε» το www.debtocracy.gr ή αλλιώς www.xreokratia.gr. Πρόκειται για μια προσπάθεια μη κομματικοποιημένων ανθρώπων που πιστεύουν και ελπίζουν πως η δημιουργία μιας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Δημοσίου Χρέους θα μας νομιμοποιούσε ως ανεξάρτητη (;;;) χώρα να αμφισβητήσουμε την υποχρέωση αποπληρωμής μέρους του χρέους. Έστω και ένα ευρώ να είναι το λεγόμενο απεχθές χρέος, γιατί να το πληρώσουμε;
Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο πάνω σ’ αυτό. Ήθελα μόνο να ρωτήσω στον κ.Παπαδόπουλο και στους ομοϊδεάτες του: αυτοί που αμφισβητούν τη νομιμότητα του Δημοσίου χρέους μας, όπως οι συντελεστές του παραπάνω ντοκιμαντέρ, θεωρούνται κατ’ αυτόν υγιείς δυνάμεις του τόπου ή ανόητοι και υπονομευτές του μέλλοντος μας;