Τέλος εκτροπής…
Το θέμα της εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου, απασχολεί την περιοχή μας, αλλά και την επικράτεια εδώ και πολλές δεκαετίες.
Πρόκειται για μια πεπερασμένη σύλληψη, άλλων εποχών, όταν κυριαρχούσαν οι «βαριές» αντιλήψεις για τα αναπτυξιακά ζητήματα και κατ’ επέκταση για τη διαχείριση των υδατικών πόρων, οι οποίες αντιλήψεις εδράζονταν στην άποψη ότι ο Άνθρωπος μπορεί και ίσως, οφείλει να παρέμβει στη Φύση ως ο απόλυτος «Άρχων» θέτοντας τους δικούς του κανόνες, με την πίστη ότι θα τη «δαμάσει» προς όφελος και μόνον των δικών του συμφερόντων, χωρίς γίνεται κατανοητό ότι η Φύση έχει τους δικούς της κανόνες, και προσφέρει τα αγαθά της με συγκεκριμένους όρους, ώστε αυτά να καταστούν αστέρευτα επιβάλλοντας ένα πλαίσιο αειφορίας.
Εκείνες οι αντιλήψεις, όσο περνάει ο καιρός, γίνονται αποδεκτές όλο και από λιγότερους και το μεγαλύτερο μέρος της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, τις έχει απορρίψει, ενώ ελάχιστες είναι πλέον οι αντίστοιχες παρεμβάσεις που πραγματοποιούνται σε χώρες, που έχουν υιοθετήσει σύγχρονες μεθόδους αειφορικής διαχείρισης των φυσικών πόρων και ετοιμάζονται μεθοδικά για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Οι παρεμβάσεις που επιχειρήθηκαν στον Αχελώο, ήρθαν κατ’ επανάληψη σε αντίθεση με τις θέσεις εθνικών, ευρωπαϊκών και διεθνών οργάνων. Το έργο, μόνο από το ΣτΕ, ακυρώθηκε πέντε φορές.
Πριν λίγες μέρες, για πρώτη φορά, έλληνας Υπουργός πήρε σαφή θέση για το θέμα και έθεσε τέρμα σε ψευδείς υποσχέσεις, αρνούμενος να συνεχίσει μια παραπλανητική πολιτική που προσχηματικά υπηρετούσε έναν μύθο, ο οποίος δημιουργούσε ανέφικτες και ανεκπλήρωτες προσδοκίες στους Θεσσαλούς αγρότες, αλλά και που λειτουργούσε εις βάρος μιας σειράς έργων που θα μπορούσαν, αν επιλέγονταν εναλλακτικά, να συμβάλλουν, με τρόπο αποτελεσματικό, στην επίλυση του υδατικού ζητήματος στη Θεσσαλία.
Στην Περιφέρειά μας, γενιές και γενιές, γαλουχήθηκαν συστηματικά με τον μύθο του Αχελώου, με αποτέλεσμα να διαποτιστούν από μεγεθυντικές αντιλήψεις, οι οποίες κατέστησαν στερεοτυπικές και ενίοτε εμμονικές και οι οποίες εξηγούν την επιμονή αρκετών σε αυτές τις απόψεις, όταν, βεβαίως, αυτές δεν σχετίζονται με τις επιδιώξεις προώθησης συγκεκριμένων προτύπων, που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συντεχνιακά συμφέροντα, συνήθως λίγων.
Οι εκπρόσωποι των Θεσσαλών οφείλουν να επαναπροσδιορίσουν την στρατηγική τους και να αναλάβουν, επιτέλους, πρωτοβουλίες για την ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων, με ορθή χρήση των γεωτρήσεων, προώθηση τεχνικών εξοικονόμησης υδατικών πόρων, καλλιεργητικές αναδιαρθρώσεις αλλά και την ελαχιστοποίηση των τεράστιων σπαταλών που προκαλούνται, κυρίως, από τα προβληματικά δίκτυα μεταφοράς.
Τα παραπάνω πρέπει να συνδυαστούν και με την κατασκευή μικρών έργων ταμίευσης που θα συγκρατήσουν και θα αξιοποιήσουν επαρκείς υδάτινους πόρους, τόσο για άρδευση των αγροτικών εκτάσεων σύμφωνα με την φέρουσα ικανότητα, όσο και για τις υδρευτικές ανάγκες της περιοχής.
Η περιφέρεια Θεσσαλίας πρέπει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε να εξασφαλίσει πρόσθετους ειδικούς πόρους για την υλοποίηση των παραπάνω παρεμβάσεων και έργων.
