ΣΥΡΙΖΑ ΛΑΡΙΣΑΣ: Πολυτεχνείο – 42 χρόνια μετά…
42 χρόνια μετά, το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Την ίδια στιγμή που το εγχώριο διαπλεκόμενο κατεστημένο της μεταπολίτευσης κάνει την ύστατη προσπάθεια για την υλοποίηση του σεναρίου της «αριστερής παρένθεσης», το Πολυτεχνείο είναι εδώ.
Απέναντι στην διαφθορά των καναλαρχών και του χθεσινού νοσηρού καθεστώτος, απέναντι σ’ αυτούς που προσπαθούν να σπιλώσουν τη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου, απέναντι στις προσπάθειες, η λήθη να νικήσει τη μνήμη, απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορία, απέναντι σ’ αυτούς που νοσταλγούν την εποχή που τα τανκς κυκλοφορούσαν στους δρόμους, ο λαός μας απαντά με ενότητα, συλλογική δράση και αντίσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας καλεί τους πολίτες να συμμετάσχουν μαζικά και ειρηνικά, στις εκδηλώσεις που προγραμματίζει ο δήμος Λάρισας, αύριο Τρίτη, στις 17:30 το απόγευμα, στην Κεντρική Πλατεία.
ΜΑΞΙΜΟΣ ΓΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ: Απειλή για τη δημοκρατία η εισαγόμενη τρομοκρατία
Ο βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, με αφορμή την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Σαρανταδύο χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η επέτειος αυτή δίνει αφορμή πέραν της απόδοσης της οφειλόμενης τιμής προς όσους έδωσαν τη ζωή τους για τις συλλογικές μας αξίες και για έναν αναστοχασμό για όσα πέρασαν και για όσα μας περιμένουν.
Το Πολυτεχνείο, αναμφίβολα, συνεχίζει να συμβολίζει, παρά τις προσπάθειες αυθαίρετου προσεταιρισμού του από ποικίλες πολιτικές δυνάμεις, την επιθυμία του λαού μας για δημοκρατία και ελευθερία. Η αντίθεση φοιτητών και απλών πολιτών, τον Νοέμβριο του 1973, εναντίον της δικτατορίας των συνταγματαρχών αποτέλεσε την αρχή του τέλους της, αν και δυστυχώς όταν έφυγε από το ιστορικό προσκήνιο είχε αφήσει πίσω της την μισή Κύπρο κατεχόμενη από τα τουρκικά στρατεύματα. Η Ελλάδα στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα αποκτήσει ένα απόλυτα δημοκρατικό πολίτευμα, γοργή οικονομική ανάπτυξη και θα ενταχθεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Πολλαπλές, όμως, παθογένειες που αντί να ιαθούν οξύνθηκαν μας οδήγησαν σήμερα σε ένα κρίσιμο όριο.
Έτσι μετά από μια παρατεταμένη οικονομική κρίση, η χώρα μας θα είναι η μόνη από όλη την ευρωζώνη που θα υφίσταται την επιτήρηση των δανειστών.
Το πολιτικό μας σύστημα δείχνει να έχει χάσει την αξιοπιστία του, και φαινόμενα αυθαιρεσίας ακόμη και βίας εκδηλώνονται με μεγάλη συχνότητα.
Η θέση μας στην Ευρώπη δεν είναι σε καμία περίπτωση εξασφαλισμένη, αλλά τείνουμε να μεταβληθούμε σε έναν μόνιμο ασθενή.
Τέλος, η πιο μεγάλη απειλή είναι αυτή της εισαγόμενης τρομοκρατίας των εξτρεμιστών ισλαμιστών, όπως αυτών που σκόρπισαν το τρόμο και έπνιξαν στο αίμα το Παρίσι. Γιατί η Ελλάδα είναι στην πρώτη γραμμή έλευσης των εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων του συριακού πολέμου. Και κάθε στιγμή, υπό το πρίσμα και των τραγικών γεγονότων της Γαλλίας, η χώρα μας μπορεί να μεταβληθεί σε ένα απέραντο οικόπεδο ψυχών, πίσω από συρματένια τείχη που ξεδιπλώνονται σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Γι’ αυτό, πρέπει επιτέλους να δούμε κατάματα την πραγματικότητα, να ξεφύγουμε από όποιες ιδεοληψίες και αναβλητικότητες, και να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις ώστε να αποφύγουμε εξελίξεις που μπορεί να βάλουν σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της χώρας».
ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΝΕΩΝ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΙΟΥ
Το Πολυτεχνείο ήταν εξέγερση και γιορτή
Η νεολαία άφησε τα λόγια και προχώρησε σε πράξεις. Εξεγέρθηκε ενάντια σε όσους την περιόριζαν και καταπίεζαν την κοινωνία.
Υπάρχει όμως περίσσευμα μεγάλων λόγων για εκείνη την Ελλάδα. Εκείνη η χώρα που ονειρεύονταν οι νέοι τελικά δεν χτίστηκε, αυτό ζούμε εμείς σήμερα. Είναι μια χώρα ελεύθερη, δημοκρατική αλλά χωρίς προοπτική. Το όνειρο δεν περιλαμβάνει Ελλάδα. Οι νέοι θέλουν να φύγουν για να χτίσουν τη ζωή τους όπως πιστεύουν ότι τους αξίζει, μακριά από τον τόπο τους.
Πρέπει λοιπόν να αντισταθούμε σε όσους μας περιορίζουν. Σήμερα ο δικός μας αγώνας είναι αγώνας δημιουργίας, συνεργασίας και αποδοχής του διαφορετικού.
Αγώνας ενάντια στα στερεότυπα, στο βόλεμα και τις ιδεοληψίες που μας αποξενώνουν, μας φοβίζουν, μας κρατάνε πίσω στην αντιμετώπιση των μεγάλων θεμάτων, που μας καίνε:
55% ανεργία στους νέους
H Ελλάδα, η λιγότερο κοινωνικά δίκαιη χώρα στην Ευρώπη
H Ελλάδα κάτω από την Ρουάντα, στην ευκολία για να ξεκινήσεις ιδιωτική πρωτοβουλία
Είναι σημαντικό για εμάς να αναδείξουμε την ιστορική σημασία του Πολυτεχνείου, αλλά πιο σημαντικό είναι να αποτελέσει το Πολυτεχνείο την έμπνευσή για να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για να εξαλείψουμε αυτά τα 3 δεινά. Όχι μόνο τη 17η Νοεμβρίου, κάθε μέρα.
Το Πολυτεχνείο αγαπήθηκε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μαζικό και πολιτικό. Κάποιοι όμως, για τη δικές τους σκοπιμότητες, το αγκαλιάσανε τόσο πολύ, που τελικά σχεδόν το πνίξανε. Είναι ώρα να το αφήσουνε εκεί που ανήκει. Εμείς θα πάμε ένα βήμα παρακάτω, θα βρούμε τον τρόπο να κάνουμε πράξη τις δικές μας διεκδικήσεις. Στα πανεπιστήμια, στις δουλειές μας, στους κοινωνικούς και δημόσιους χώρους. Μαζί με τους σιωπηλούς δημιουργούς, τους νέους της διπλανής πόρτας, τους ακτιβιστές που χρόνια τώρα τους έχουν βάλει στο περιθώριο οι κομματικοί στρατοί και τα “τζάκια” των επαγγελματιών της πολιτικής.
