του Αθανασίου Θεοδωράκη, πολιτικού επιστήμονα
Η σημερινή δύσκολη συγκυρία και η πολιτική ένταση, δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχάσουμε τα πραγματικά μας προβλήματα. Ούτε το χρέος, ούτε η ανεργία, ούτε το ασφαλιστικό πρόβλημα μπορεί να λυθεί χωρίς εθνική παραγωγή. Η οικονομία μιας χώρας πρέπει να στηρίζεται σε παραγωγικές βάσεις, σε ικανές επιχειρήσεις, στην ποιότητα των προϊόντων και των υπηρεσιών. Δεν είναι δυνατόν να πάμε μπροστά με τη σημερινή, πολύ μικρή συμμετοχή του πρωτογενούς τομέα στο ΑΕΠ. Παρότι ο υπολογισμός του ΑΕΠ δεν είναι τέλειος (έχει μείνει σε κριτήρια άλλων εποχών) είναι ενδεικτικός: ο πρωτογενής τομέας στην Ελλάδα συμμετέχει σήμερα με ποσοστό 3-4%….Ακόμα κι αν το ποσοστό αυτό είναι το ίδιο με εκείνο πολλών ευρωπαϊκών χωρών, δεν πρέπει να μας κάνει να εφησυχάζουμε, αφού δεν έχουμε βιομηχανία και το εμπορικό μας αγροτικό ισοζύγιο είναι σταθερά ελλειμματικό (2 δις ευρώ κάθε χρόνο).
Πολλά μπορούν και πολλά πρέπει να γίνουν ώστε να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Το πρώτο όμως είναι η μεταποίηση σε τοπικό επίπεδο των αγροτικών προϊόντων. Ο,τι δηλαδή γίνεται π,χ. με την αλυσίδα της φέτας (κτηνοτροφία, τοπικό γάλα, τυροκομεία, ελληνική αγορά και εξαγωγές, προβολή του προϊόντος) στην περιοχή μας, την ευρύτερη περιοχή της Ελασσόνας, θά πρεπε να γίνεται και με τα άλλα προϊόντα (φρούτα, ξηροί καρποί, κρέας, δημητριακά, κοκ). Ετσι θα προκύψει προστιθέμενη αξία, έτσι θα δημιουργηθούν νέες ατομικές ή κοινωνικές επιχειρήσεις, έτσι θα προκύψουν θέσεις εργασίας στα χωριά και στις πόλεις της περιφέρειας.
Στην εφημερίδα «Καθημερινή» της 17ης Ιουνίου 2015 διαβάζω τα εξής: «Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος, αλλά ότι δεν έχει πελάτες. Και δεν έχει πελάτες διότι δεν παράγει προϊόντα για την παγκόσμια αγορά». Με αυτά τα λόγια ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Μάρκετινγκ κ. Γ. Αυλωνίτης επιχείρησε να αναδείξει χθες την αρνητική επίδραση της αποδιάρθρωσης της παραγωγικής δομής της χώρας τα τελευταία 30 χρόνια. «Εξάγουμε φρούτα, αλλά εισάγουμε μαρμελάδα», πρόσθεσε στο ίδιο πνεύμα ο πρόεδρος του ΕΣΒΕΠ κ. Ν. Καραγεωργίου. Με βάση τα παραπάνω τα βραβεία «Made in Greece 2015», που θα απονεμηθούν τον ερχόμενο Νοέμβριο, αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία».
Είναι γνωστό ότι η αγορά κινείται με τους δικούς της ρυθμούς, αλλά όταν παγιώνονται καταστάσεις που ωφελούν τις εισαγωγές και τον παρασιτισμό, τότε υπάρχει έλλειμμα πολιτικής: το λάδι π.χ. το εξάγουμε κυρίως χύμα στην Ιταλία, όπου και τυποποιείται. Τα φρούτα τα εξάγουμε ενώ η κονσερβοποίηση προς εξαγωγή είναι μια καλή λύση. Εισάγουμε μαρμελάδες απ όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Δανία, Γερμανία, ΗΒ, κ.ά) γιατί οι ανάγκες προφανώς είναι μεγάλες. Εισάγουμε και …λεμόνια Αργεντινής, ναι, στην Ελλάδα δεν έχουμε αρκετά λεμόνια.
Τί πρέπει λοιπόν να γίνει; Πώς θα οργανώσουμε το μέλλον μας σε υγιείς βάσεις; Παραθέτω για τη συζήτηση κάποιες σκέψεις.
-Στροφή στην πραγματική οικονομία, ενίσχυση των ΜΜΕ με δάνεια και αποδεκτό επιτόκιο, ενίσχυση της οικοτεχνίας (ψηφίστηκε ο νόμος αλλά…δεν εφαρμόζεται), απλοποίηση των διαδικασιών και μείωση της γραφειοκρατίας ώστε οι παραγωγοί να μπορούν να μεταποιούν οι ίδιοι τα προϊόντα τους, ενίσχυση της τοπικής παραγωγής.
-Στροφή στους νέους και στήριξη νέων επιχειρήσεων, δημιουργία κινήτρων για ένταξή τους στην αγροτική παραγωγή, κατάργηση των σημερινών αντικινήτρων και της υπέρμετρης γραφειοκρατίας, εκπαίδευση, τεχνική και επιστημονική υποστήριξη των παραγωγών (να βγουν οι γεωπόνοι στα χωράφια, όπως γίνονταν παλιότερα, αντί να διακινούν έγγραφα από μια υπηρεσία στην άλλη)
-Στροφή στον αγροτουρισμό, διασύνδεση του τουριστικού προϊόντος με την εθνική παραγωγή, τα τοπικά μας προϊόντα, τα εκπληκτικά μας τυριά, κρασιά, τις απίστευτες ποικιλίες μελιού, φρούτων και λαχανικών, τα κρέατα, την ελληνική κουζίνα, το ελληνικό χωριό, τον τρόπο ζωής, τους αμέτρητους μικρούς ελληνικούς παραδείσους…
-Στροφή στην συστηματική προβολή των τοπικών προϊόντων όπως κάνουν όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στην διασφάλιση της ποιότητας, στην διαρκή ενημέρωση των παραγωγών για τις εξελίξεις της αγοράς και τους αποτελεσματικούς τρόπους συνεργασίας τους.
