Πεζοπορική διαδρομή, με τον Χιονοδρομικό Ορειβατικό Σύλλογο Ελασσόνας, στο γεφύρι της Γιάνναινας (8 Μάιου 2011)

Το πολύχρωμο πλήθος, όλων των ηλικιών, ανηφορίζει χαρούμενο, αισιόδοξο και με διψασμένο βλέμμα για τα καλά δώρα της φύσης, της σημερινής πεζοπορικής διαδρομής.
Εκλεκτή και καθαρώς φυσιολατρική πορεία, με αδιάκοπη ζωογόνα χλωρασιά των δέντρων, θάμνων και λουλουδιών. Καθ’ όλο το μήκος της παραποτάμιας διαδρομής οι όχθες του Ελασσονίτη (Τιταρήσιου) πλαισιώνονται από αιωνόβια πλατάνια, ως επί το πλείστον, αλλά και με ιτιές και με άλλα δέντρα, που εμπλέκονται παράπλευρα τους. Ακακίες, με κροσσωτό δαντελωτό νεοπέταχτο φύλλωμα ξεπροβάλλουν που και που.
Τα πλατανόδεντρα προσφέρουν πλουσιοπάροχα την παχιά σκιά τους και τη δροσιά τους στους ακούραστους περιπατητές – που βαδίζουν χαλαρά νωχελικά απολαμβάνοντας τα όμορφα τοπία εναλλαγής του. Που και που συναντάς πολύκορμα πλατάνια που μου θυμίζουν τα πολύκορμα πανύψηλα έλατα της Σαμαρίνας και τα πολύκορμα αιωνόβια κι ογκώδη αγριοκυπάρισσα του βουνού του Προφήτη Ηλία Ρόδου. Κατάφυτες, δεντρόπλουμες, θαλερές, όμορφες, ιωδιούχες, δροσερές και σκιερές οι όχθες του, αναπτερώνουν το ηθικό των περιπατητών. Τα ανοιξιάτικα αγριολούλουδα τούτης της εποχής συμπληρώνουν το σκηνικό της υπέροχης παραποτάμιας διαδρομής – της άγνωστης στους περισσότερους Ελασσονίτες.
Ωραιόπλουμα τα κράσπεδα! Λογής–λογής ανοιξιάτικα αγριολούλουδα σχηματίζουν πολύχρωμα, φανταχτερά αλλά και σεμνά φυσικά χαλιά. Ναι, η φύση ξέρει να ομορφοστολίζεται σαν βάζει τα καλά της, τ’ ανοιξιάτικο – μαγιάτικο κουστούμι της, που με την ποικιλία λουλουδιών και χρωμάτων αγκιστρώνει το αχόρταγο βλέμμα του ευαισθητοποιημένου περιπατητή. Τον χαροποιεί τα μέγιστα. Ανυψώνει το ηθικό του, του δίνει εφόδια ζωής, νέα αναπτέρωση, νέα όρεξη.

Γαλήνια κι ολοκάθαρα τοπία συναντάς κατά την πορεία σου. Σε ορισμένα σημεία της διαδρομής απολαμβάνεις την παραποτάμια ομορφιά από ψηλά με πανοραμική θέα. Όασης ανοίγματα χαροποιούν τους περιπατητές. Μαγιάτικα στολισμένος ο τόπος! Τ’ ανάλαφρο ιωδιούχο αεράκι μάς συντροφεύει καθ’ όλη μας την πορεία, κάνοντας την προσπάθεια μας λιγότερο κουραστική.
Προς το τέλος της διαδρομής, σε τρία του σημεία, με μετέφερε νοερώς στις κολυμπήθρες του Πάπιγκου Ζαγορίου, με τα στενωπά βραχώδη κοιλώματα και του νερού που πιέζεται κι αφρίζει φουριόζο σχηματίζοντας βυρούς. Ως εδώ και στη συνέχεια του χαλαρά ανηφορικού φαραγγιού, η διαδρομή καλύπτεται από φουντωτά και εύρωστα αιωνόβια πλατάνια.
Και να η έκπληξη μπροστά μας! Το όμορφο κομψό και λυγερό γεφυράκι της Γιάνναινας, με τα εναπομείναντα ολοπέτρινα κτίρια του που επιμένουν να στέκουν όρθια. Το γεφυράκι, σε καλή κατάσταση για τα χρόνια του, καμαρώνει ορθό και περήφανο τη λυγεράδα του.

«γεφύρι – γεφυράκι μου
που στέκεις μαγεμένο,
μήναν νεράιδες σ’ έκτισαν
και σ’ έχουν στολισμένο

στα λούλουδα, στη χλωρασία
στη δρόση τυλιγμένο,
στ’ αρώματα της φύσης σου
διπλά ‘σαι μυρωμένο»

Ανεβαίνοντας λίγο ψηλότερα από τούτο το γεφυράκι και στο πλάτωμα – άνοιγμα της κοίτης του, ενστικτωδώς ξεπροβάλει μια επιθυμία άρνησης να μην επιστρέψουμε. Δεν θέλουμε να επιστρέψουμε. Κι όμως επιβάλλεται. Επιβάλλεται ν’ ακολουθήσουμε το σημερινό πρόγραμμα του Συλλόγου και να συνθηκολογήσουμε με τη σκέψη να ξανάρθουμε μια άλλη φορά.
Κι όπως πάντα, τα όμορφα πράγματα γίνονται ακόμα πιο όμορφα όταν έχουν και τέλος καλό, η περιπατητική μας διαδρομή τέλειωσε με ένα ευχάριστο πικ – νικ δίπλα από το ποτάμι που κάποιοι φιλότιμοι και καλοί συμπατριώτες μάς πρόσφεραν οικειοθελώς. Χίλια καλά λόγια για τα παιδιά του Ορειβατικού Συλλόγου και του Προέδρου του που μας χάρισαν τούτη την πανέμορφη εμπειρία της παραποτάμιας διαδρομής. Ευχόμαστε να συνεχίσουν και με άλλες πεζοπορικές διαδρομές στην επαρχία μας και στον Όλυμπο, για καλύτερη γνώση της.
Η διαδρομή είναι ακίνδυνη ακόμα και για μοναχικές πεζοπορίες.
Έχει κι ο τόπος μας φαράγγια, που αν και είναι μικρότερα δεν υστερούν σε ομορφιά.

Κείμενο : Αγαθή Αρσένη
Φωτο : Ανδρέας Γκανάτσιος

γεφύρι ΓιάννεναςΕλασσόναΧιονοδρομικός Ελασσόνας