Λόγια αποχαιρετισμού στον άτυχο δάσκαλο της Καλλιθέας

Ο φίλος και συνάδελφος Δημήτρης κεκοίμηται

Μια δύσκολη και θλιβερή μέρα ξημέρωσε για το Δημοτικό Σχολείο Καλλιθέας αλλά και για την ευρύτερη εκπαιδευτική κοινότητα του Δήμου Ελασσόνας στις 14 Οκτωβρίου 2014. Ο φίλος και συνάδελφος-εκπαιδευτικός μας Δημήτρης Ζήκος κεκοίμηται. Ακούγεται ως ψέμα αλλά δυστυχώς είναι αλήθεια.
Συγκίνηση και θλίψη πλημμύρισε τις καρδιές των φίλων του και των μαθητών του, φετινών και παλιότερων. Χαρακτηριστικό της αγάπης που είχαν προς το πρόσωπο του είναι ότι παλιότεροι μαθητές του, γυμνασιόπαιδες προσήλθαν προς το Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Καλλιθέας για να εκφράσουν την λύπη τους για το χαμό του δασκάλου τους και να καταστούν συμμέτοχοι-κοινωνοί του πένθους του Σχολείου.
Ο Δημήτρης Ζήκος του Παντελή και της Ευδοξίας γεννήθηκε το 1961 στην Φλώρινα. Οι γονείς του φτωχοί αλλά τίμιοι ανάθρεψαν τα δυο παιδιά τους με πολλή αγάπη και αρχές, αν και αυτοί εγκατέλειψαν τον κόσμο αυτόν σε νεαρή ηλικία. Ο νεαρός τότε Δημήτρης για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τη ζωή και για τις σπουδές του ρίχτηκε με θάρρος στο στίβο της βιοπάλης. Και τα κατάφερε. Σπούδασε δάσκαλος, διορίστηκε, νυμφεύτηκε και απέκτησε δυο παιδιά, τον Παντελή και το Θεμιστοκλή. Ύστερα από μια μικρή περιπλάνηση σε διάφορα μέρη της Ελλάδας εγκαταστάθηκε μόνιμα στη πόλη της Λάρισας, τόπο καταγωγής της συζύγου του. Ο Δημήτρης από τότε που μετατέθηκε στην γ΄ περιοχή του νομού Λάρισας (σήμερα ενιαίος Δήμος Ελασσόνας), δεν επεδίωξε να μετατεθεί ή να αποσπαστεί σε περιοχή πιο κοντά στον τόπο της μόνιμης κατοικίας του, αν και η καθημερινή μετακίνηση του στοίχιζε ακριβά, όχι μόνο οικονομικά. Αγαπούσε τον τόπο μας, τους ανθρώπους του, τα παιδιά του. Και τώρα επαφίεται στον καθένα μας να απαντήσει στα ερωτήματα: αν εμείς τον αγαπούσαμε, αν τον εκτιμούσαμε, αν κατανοούσαμε τις ευαισθησίες του και την αγάπη του προς τα παιδιά του τόπου μας και να αναγνωρίσουμε την προσφορά του.
Χαρακτηριστικά είναι τα όσα αναφέρονται για τον εκλιπόντα στο φύλλο της 15ης Οκτωβρίου της εφημερίδας Ελευθερίας: «Όσοι τον γνώρισαν από κοντά κάνουν λόγο για ένα εκπαιδευτικό – άνθρωπο που νοιαζόταν για την πρόοδο των μαθητών του, υπεύθυνο και σοβαρό στο καθημερινό έργο του, ανοιχτό ως άνθρωπο, με ευαισθησίες και καλλιτεχνικές ανησυχίες, με αδυναμία στη μουσική και στη ζωγραφική.»
Ο συνάδελφος μας Δημήτρης Ζήκος έφυγε από κοντά μας πρόωρα και απροσδόκητα. Ο Δημήτρης αγωνίστηκε μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του για το καλό των παιδιών του κόσμου και έμεινε πιστός στο καθήκον του.
Το Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Ελασσόνας χαρακτηρίζει τον μεταστάντα ως εργάτη, μαχητή της εκπαίδευσης.
Το ταξίδι του προς την αιωνιότητα άρχισε στις 29 Σεπτεμβρίου, το πρωί, τότε που τον είδαν οι συνάδελφοι του και κατάλαβαν ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά με την υγεία του και τον μετέφεραν εσπευσμένα να αποτρέψουν τα χειρότερα και να κερδίσουν χρόνο με Ι.Χ. σε καρδιολογικό ιατρείο στην Ελασσόνα, αν και ο ίδιος ο εκπαιδευτικός επέμενε να παραμείνει στο Σχολείο, και να συνεχίσει τη δουλειά του.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να ευχαριστήσουμε και να συγχαρούμε δημόσια αυτόν τον ιδιώτη γιατρό για το ενδιαφέρον και τη φροντίδα που επέδειξε για τον αοίδιμο Δημήτρη αλλά και τον συνεργάτη-εκπαιδευτικό μας που μετέφερε τον φίλο όλων μας στον γιατρό και σπεύδει πάντοτε να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες όπου απαιτείται. Πρόκειται για ανθρώπους με ήθος.
Στη συνέχεια λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης, μεταφέρθηκε αρχικά στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας για νοσηλεία και ύστερα από λίγες μέρες κρίθηκε επιβεβλημένη η μεταφορά του στο ΑΧΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι η κατάσταση της καρδιάς του ήταν επιβαρυμένη, κάτι που ο ίδιος δεν είχε αντιληφθεί.
Τελικά, παρά τις προσπάθειες των γιατρών, το πρωί της 14ης Οκτωβρίου, ο Δημήτρης «προδόθηκε» απ’ την καρδιά του, και δυστυχώς κατέληξε.
Τον τελευταίο ασπασμό και το ύστατο χαίρε είπαν στον φίλο και συνάδελφο μας Δημήτρη την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου, στις 4 το απόγευμα, στο νέο Κοιμητηριακό Ιερό Ναό της Λάρισας οι εκπαιδευτικοί του Δημοτικού Σχολείου Καλλιθέας που υπηρετούσαν φέτος μαζί του και κάποιοι απ’ αυτούς που είχαν υπηρετήσει στο ίδιο Σχολείο μαζί του παλιότερα, η οικογένειά του, οι συγγενείς, οι φίλοι του, μέλη του Δ.Σ. Συλλόγων Εκπαιδευτικών Ελασσόνας και Λάρισας, η Σχολική Σύμβουλος της 6ης Εκπαιδευτικής Περιφέρειας Λάρισας και ο Διευθυντής Εκπαίδευσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας.
Πολυαγαπημένε μας Δημήτρη,
Για μας δεν ήσουν μόνο ένας συνάδελφος, ήσουν ο φίλος μας, ο αδελφός μας. Ζήσαμε μαζί άπειρες στιγμές γεμάτες αγάπη, αγωνία, κούραση, στιγμές δύσκολες αλλά και στιγμές χαράς.
Η καθημερινότητα μας δε σταματούσε στον χώρο του σχολείου, ήμασταν μαζί και έξω από αυτό με το σώμα μας με την καρδιά μας με τη σκέψη μας.
   Κανείς από μας ούτε μπορεί, ούτε θέλει να σε ξεχάσει, ούτε θα σε ξεχάσει.
   Θα είσαι για πάντα στις καρδιές μας, ο δικός μας Δημήτρης, ο δικός μας άνθρωπος. Κανείς μας δεν μπορεί να αποχωριστεί το χαμόγελό σου, το χιούμορ σου, τη ζωντάνια σου…
Εμείς που σε ζήσαμε και σε αγαπήσαμε Σε αποχαιρετούμε μ’ ένα στίχο του Κώστα Χατζή που λέει: «Μα σ’ αγαπώ και κοίτα ανοίγουν οι ουρανοί, οι ουρανοί που τόσο δύσκολα ανοίγουν». Πράγματι, Δημήτρη, οι ουρανοί ανοίγουν πολύ δύσκολα, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι ορθάνοιχτοι σε υποδέχτηκαν.
Καλό σου ταξίδι φίλε και συνάδελφε Δημήτρη.