Του Γιώργου Σαράτση

Οι μέρες που απομένουν μέχρι τις 18 Μαΐου δεν είναι πολλές. Δεν είναι όμως και λίγες. Υπάρχει χρόνος για διαμόρφωση θέσεων, απόψεων, αποφάσεων, παρόλο που τα δεδομένα -τηρουμένου του εκλογικού νόμου- δυσχεραίνουν το τοπίο. Η διασπορά υποψηφίων και ψηφοφόρων είναι μεγάλη και η «μάχη» των σταυρών σαφώς δυσκολότερη. Σχεδόν σε κάθε οικογένεια υπάρχει κι από ένας υποψήφιος και οι παρεξηγήσεις καραδοκούν ανά πάσα στιγμή. Απαιτείται ψυχραιμία και στοιχειώδης σοβαρότητα. Πάνω απ’ όλα όμως, οφείλουμε να διακρίνουμε προσωπικότητες και όχι κομματικούς μηχανισμούς. Ο τόπος έχει ανάγκη προσώπων και αξιόλογοι βρίσκονται αναμφίβολα σε κάθε συνδυασμό.

Ελπιδοφόρο το γεγονός προσχώρησης πολλών νέων ανθρώπων σε όλους σχεδόν τους συνδυασμούς. Η συμμετοχή τους δείχνει πολλά. Πάνω απ’ όλα όμως δείχνει έγνοια των νέων για τον τόπο τους. Κι αν οι νέοι, όπως λέγεται, δεν έχουν μέλλον είναι γιατί είναι οι ίδιοι το μέλλον! Η παρουσία τους και μόνο είναι από μόνη της ελπιδοφόρα. Από εκεί και πέρα, οφείλουμε να σεβαστούμε τις όποιες επιλογές των υποψηφίων, έχοντας κατά νου -παρά τα ιδιοτελή συμφέροντα που μπορεί να κρύβουν ορισμένες υποψηφιότητες- ότι όλοι μπορούν να συμβάλουν ή τουλάχιστον επιθυμούν να βοηθήσουν από το μετερίζι τους τον τόπο. Κανενός η προσπάθεια δεν είναι αμελητέα.

Πράγματι, ουκ ολίγα συνέβησαν, ιδιαίτερα τα τελευταία δύο εικοσιτετράωρα μέχρι οριστικής κατάθεσης των συνδυασμών τα μεσάνυχτα της περασμένης Κυριακής. Λέχθηκαν πολλά, χαρακτηρίστηκαν άνθρωποι, κρίθηκαν επιλογές. Ας είναι όλα περαστικά κι ας δώσουμε τόπο στην οργή. Τα πολύ δύσκολα παρήλθαν. Τα σχόλια, ιδίως τα κακεντρεχή, αν δεν μπορούν να εκλείψουν εντελώς, τουλάχιστον καλό θα ήταν να διατηρηθεί το στοιχειώδες επίπεδο πολιτισμού και κόσμιας χρήσης της γλώσσας. Οι μέρες είναι πονηρές και οι ανθρώπινες σχέσεις πολύτιμές. Είναι κρίμα να θυσιάζονται φιλίες στον βωμό μιας ακόμη προεκλογικής περιόδου, της πλέον παράξενης και ιδιόμορφης που έχουμε ίσως ζήσει. Εκατοντάδες υποψήφιοι, πλείστες γνώμες για ανθρώπους και επιλογές. Μια συνετή χρήση μυαλού και γλώσσας αλλά και μια διακριτική στάση απέναντι σε όσα έρχονται, είναι η καλύτερη συνταγή.

Η εποχή απαιτεί συνειδητές επιλογές, ξεκάθαρες απόψεις και καθημερινή μάχη με όσα αντιβαίνουν της ζωής, της ομορφιάς και του κοινού καλού. Όπως όμως και να ‘χει, ο χρόνος θα δείξει. Δεν μένει παρά να περιμένουμε εν εγρηγόρσει, ελπίζοντας ακόμη μια φορά για το καλύτερο. Καλό, αξιοπρεπή και ηθικό αγώνα σε όλους τους υποψηφίους.