από το Σύλλογο Γυναικών Δρυμού
Οι Δρυμιώτες πήραν λελέκι, παλαμαριά, πολύ κέφι και…θέρισαν όπως παλιά.
Το Θεριστή (Ιούνη) που ωρίμαζαν τα στάχια, ξημερώματα οι χωριανοί πήγαιναν στα χωράφια για να θερίσουν.
Μπροστά ο πρωτεργάτης που έκοβε τον όργο – τρεις παλαμασιές ο όργος – και ακολουθούσαν οι επόμενοι θεριστές. Έκαναν το σταυρό τους πρώτα και εύχονταν καλή σοδειά. Οι άνδρες έδεναν τα δεμάτια με τον κλιτσινίκο και τα άφηναν τη νύχτα έξω να μαλακώσουν για να μην τρίβονται τα στάχια και το πρωί τα μάζευαν σε τσιρένι – τετράγωνη πρόχειρη κατασκευή – για να μεταφερθούν σε λίγες μέρες στα αλώνια.
Ο θερισμός κρατούσε από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου. Η ζέστη ήταν αφόρητη. Για να αντέξουν φορούσαν άσπρα μαντήλια στο κεφάλι και ανοιχτόχρωμα μακριά ρούχα. Κατά το μεσημέρι έστρωναν στη σκιά να φάνε. Σκορδάρι που ξεδιψάει (με σκόρδο, αλάτι, ξύδι, λάδι, καστραβέτσι), ξυνόγαλο που δίνει δύναμη, τυρί και φρούτα. Τα σκεύη – ξύλινες κατασκευές – τσιανάκα, στούμπος, κουτάλια σκαλιστά, φτσέλα. Και για νερό δροσερό, η στάμνα. Με το δισάκι μετέφεραν τα τρόφιμα πάνω στο γαϊδουράκι.
Θέριζαν και τραγουδούσαν:
« Μάνα με κακοπάντρεψες
Και μουστειλες στους κάμπους
Εδώ τριγόνι δε λαλεί,
Και κούκος δεν το λέει,
Το λέει και μια Γραφιώτισσα
Και μια Γραφιωτοπούλα,
Ν’ εγώ στους κάμπους δεν βαστώ,
Ζεστό νερό δεν πίνω,
Ο κάμπος θέλει μάνα μου θέρισμα,
Και τα βαμπάκια σκάλο,
Κι εσύ βλάχα μ’ δεν μπορείς
Στους κάμπους να θερίζεις».
Κατερίνα Αρσένη
Πρόεδρος Συλλόγου
Γυναικών Δρυμού
 που ωρίμαζαν τα στάχια, ξημερώματα οι χωριανοί πήγαιναν στα χωράφια για να…){kind=link}