Του Γιώργου Σαράτση
– Τα λαμπιόνια έσβησαν, τα στολίδια μπήκαν ξανά στα κουτιά τους και η διάθεσή μας ψάχνει τρόπους να προσαρμοστεί στους ρυθμούς της καθημερινότητας. Δεν είναι εύκολες οι μεταβάσεις. Αν και οι γιορτές περισσότερο μας αποσυντονίζουν παρά βοηθούν στην ισορροπία μας. Νέος χρόνος, νέες ελπίδες, νέα σενάρια καταστροφής. Όρεξη να ‘χουμε, θα ζήσουμε πολλά και φέτος!
– Όμορφες αυτές οι μέρες, αλλά πάντα κάτι τους λείπει. Ίσως, εκείνο το συστατικό που μπορεί να κάνει πιο ενδιαφέρουσα και σίγουρα πιο ανθρώπινη αυτή την περίοδο: ένα μίγμα ηρεμίας, περισυλλογής και κατάνυξης. Όχι για να το παίξουμε θρησκευόμενοι και καλοί Χριστιανοί, παρά για να νιώσουμε το μυστήριο της μετάβασης των εποχών, να βιώσουμε την παράδοση αιώνων που εκφράζεται ακόμα μέσα από δρώμενα και γαστριμαργίες. Ν’ αντικρίσουμε κατάματα όσα συνέβησαν ηθελημένα ή άθελα στη ζωή και στη χώρα, να έρθουμε λίγο πιο κοντά μ’ ανθρώπους που ξεχάσαμε ότι είναι δίπλα μας. Να γίνουμε παρέα, να κουβεντιάσουμε, να τραγουδήσουμε δακρύζοντας «πάει ο παλιός ο χρόνος» και να στείλουμε στον αγύριστο τα άγχη και τ’ αδιέξοδα που συσσωρεύσαμε τη χρονιά που έφυγε.
– Λιγοστεύουν χρόνο με το χρόνο τα παραδοσιακά δρώμενα στην περιοχή. Φαίνεται, οι μόνες μας ανάγκες για τις ημέρες των γιορτών περιορίζονται σε πολύωρους καφέδες, κακό φαγητό και οινοπνευματοποσίες μέχρι πρωίας. Καλό είναι να προγραμματίσουμε μες στις επόμενες ημέρες και μια εξέταση αίματος για τυχόν αυξημένη χοληστερίνη ή τριγλυκερίδια…
– Τόσο φαί είναι ν’ απορείς που το βάζει ο Ελληναράς της κρίσης. Κατάνυξη πάνω από αρνιά, χοιρινά, γεμιστές γαλοπούλες και κόκα-κόλες για τη χώνεψη. Ωραίοι είμαστε οι φτωχοί! Είναι το λιγότερο προκλητικό τέτοιες εποχές να καταπίνουμε μεγάλες μπουκιές ή να πετάμε όσα δεν φαγώθηκαν. Η λιτότητα είναι αρετή και όχι κατάρα. Λίγο αν μελετούσαμε τη ζωή εκείνων που έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν σ’ αυτόν τον τόπο, θα νιώθαμε τι πάει να πει το περίφημο Μηδέν Άγαν. Δεν μπορούν όλα να έχουν ως απάντηση την άθλια επιβαλλόμενη τροϊκανική λιτότητα των τελευταίων ετών…
– Θλιβερές οι γιορτινές μέρες για πολλές επιχειρήσεις της περιοχής. Αν εξαιρέσει κανείς την όποια κίνηση σε τράπεζες και καφενεία, η γενικότερη εικόνα ήταν απογοητευτική. Μόνο τα ταμεία των πολυεθνικών σούπερ μάρκετ βάρεσαν κόκκινο και το χρήμα τραβάει γι’ αλλού! Το τί σαβούρα ψωνίστηκε και φέτος δεν λέγεται… Πού θα πάει, δεν θ’ αλλάξει κάτι;
– Τί θα γίνει με αυτή την κιτς κουλτούρα που εδραιώνεται όλο και περισσότερο κάθε χρόνο; Μύλοι ξωτικών, χωριά Αηβασίλιδων, τραινάκια και χαζοχαρούμενα τραγουδάκια, συνθέτουν το θλιβερότερο χριστουγεννιάτικο σκηνικό που όμοιό του δεν έχει δει κανένα Βαλκάνιο! Κάθε πόλη κι από μια πανάκριβη τσιρκο-ανοησία, με την ανέχεια βεβαίως πολλών. Ορισμένοι, τρέφουν ακόμα αυταπάτες ότι με παρόμοιες μεθόδους θα έρθουν οι κακόμοιροι πολίτες πιο κοντά στο πνεύμα των ημερών… Μαύρα μεσάνυχτα.
– Θεοφάνεια την περασμένη Δευτέρα, με την ελπίδα να μας φωτίσει λιγάκι ο Ύψιστος μπας και δούμε τη φάση αλλιώς. Να φωτίσουμε και ‘μεις με τη σειρά μας τα μέσα και έξω μας σκοτάδια. Να ορίσουμε δρόμους προς ένα μέλλον όπου η ζωή μας θα πραγματώνεται καθημερινά, μακριά από γκρίνιες, μεμψιμοιρίες και μαύρες σκέψεις. Λίγο ν’ ανοίγαμε τα μάτια μας, θα ήταν σίγουρα όλα καλύτερα. Γιατί φως είναι η Ελλάδα που ξεχάσαμε. Τα χαμόγελα των ανθρώπων που αγνοήσαμε. Οι ήρεμοι και ταπεινοί που ζουν και δημιουργούν μακριά απ’ τα μάτια των πολλών. Φως είναι ο έρωτας και η δύναμη της προσφοράς. Φως είναι το εμείς και το μαζί. Φως είναι όσα περιμένουμε να έρθουν γιατί εμείς τα προσκαλέσαμε, χωρίς το θράσος της επιβολής. Κι ας βρούμε έναν τρόπο να κάνουμε το 2014 ομορφότερο, δημοκρατικότερο και πιο δημιουργικό!
