Του Γιώργου Σαράτση

 Άλλο ένα καλοκαίρι απρόοπτων και κακών μαντάτων έφτασε στο τέλος του. Είδαμε και ακούσαμε πολλά μέσα σε τρεις μόνο μήνες. Πυρκαγιές, εκκένωση της πόλης, κινητοποιήσεις, απεργίες, απολύσεις, κινητικότητες, νέα φορολογικά, άθλιους ανασχηματισμούς, “μαύρο” στην Κρατική Τηλεόραση. Και η κατηφόρα δεν έχει τελειωμό. Όμως, παρά τα κακά οικονομικά και την μειωμένη κίνηση στον χώρο του τουρισμού, δεν έλειψαν οι εξορμήσεις, τα μπάνια και η ανάγκη για ήλιο και θάλασσα. Προβλέπεται ένα αρκετά φορτισμένο φθινόπωρο και ένας ακόμα πιο φορτισμένος χειμώνας. Ας εξοπλιστούμε με υπομονή και δύναμη για την βγάλουμε όσο το δυνατόν πιο καθαρή και φέτος…

 Το σημείο-αναφοράς του καλοκαιριού, η πυρκαγιά σε δασώδη έκταση εντός του στρατοπέδου της πόλης. Ευτυχώς που τέθηκε γρήγορα υπό έλεγχο, παρά την έντονη ανησυχία των κατοίκων και την προληπτική, όπως είπαν, εκκένωση του συνόλου της πόλης για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Συμπέρασμα; Έπρεπε να τεθεί η πόλη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να καταλάβουμε πόσο εύκολα μπορεί να μας πιάσει στον ύπνο μια καταστροφή. Η κακή περιφρούρηση στην περιοχή του στρατοπέδου, η σχεδόν ανύπαρκτη πρόληψη -ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες-, η απαράδεκτη αντιπυρική προστασία (εύκολα το καταλαβαίνει κανείς με μια βόλτα) και ένα αίσθημα “ελαφρά τη καρδία” από τοπική αυτοδιοίκηση και φορείς, δικαιολογούν όσα συνέβησαν. Μεγάλη θλίψη για την έκταση κωνοφόρων που χάθηκε, μεγαλύτερη θλίψη για τη μοίρα του τόπου.

 Όσο για την Λαϊκή Συνέλευση που διοργάνωσε ο Δήμος Ελασσόνας και η Επιτροπή Διαβούλευσης του Δήμου με αίτημα την άμεση απομάκρυνση της αποθήκης πυρομαχικών από το γειτονικό στρατόπεδο, η τεράστια αποχή πολιτών και η αγανάκτηση όσων προσήλθαν από τα πρώτα κιόλας λεπτά, καταδεικνύουν την αποτυχία της. Καθένας είναι ελεύθερος να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Να αναλογιστεί τί συμβαίνει με την παρούσα Δημοτική Αρχή και τί είναι αυτό που τον ξενίζει σε παρόμοιες διοργανώσεις. Κενού περιεχομένου λόγια παραπληγικών πολιτικών κέντρου και περιφέρειας, τετριμμένες διαπιστώσεις και “μεταξύ μας” βραβεύσεις, όχι μόνο δεν βοήθησαν το κλίμα της μάζωξης, αλλά το απαξίωσαν πάραυτα.

 Μία φτωχή πολιτιστικά Ελασσόνα ακόμα ένα καλοκαίρι. Αν εξαιρέσει κανείς τις μετρημένες στα δάχτυλα δράσεις εντός κι εκτός πόλης και τα τοπικά πανηγύρια που έχουν χάσει προ καιρού τον πολιτιστικό τους χαρακτήρα, ακόμα μία θερινή περίοδος πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι, πολλά απ’ όσα θα μπορούσαν να γίνουν στον χώρο του πολιτισμού απαιτούν πρωτίστως τη φυσική μας παρουσία, την καλή μας διάθεση και τις ιδέες μας και δευτερευόντως την όποια χρηματική υποστήριξη. Φαίνεται ότι πολιτισμός για την Ελασσόνα σημαίνει ακόμα καφές, ποτό και κακόγουστα παρτάκια τις βραδινές ώρες στριμωγμένοι στα καφέ-μπαρ της κεντρικής πλατείας… Και καλά οι τοπικοί φορείς και οι σύλλογοι, οι νέοι δεν έχουν πια τίποτα να προτείνουν; Καμία ανάγκη απεξάρτησης από την τόση αδράνεια και αδιαφορία;

 Τραγική η κατάσταση των αρχαιολογικών χώρων του Δήμου. Καμία προσπάθεια συντήρησης και αξιοποίησης από εφορίες, τοπική αυτοδιοίκηση και εμπλεκόμενους φορείς. Πνιγμένοι στα ξερόχορτα, αφύλακτοι και εντελώς απροσπέλαστοι σε όποιον θελήσει να τους επισκεφτεί. Μία βόλτα στον αρχαιολογικό χώρου του Πυθίου πείθει για του λόγου τω αληθές. Πώς περιμένουμε την όποια αλλαγή, αν δεν σταθούμε στο ύψος του ιστορικού μας παρελθόντος;

 Απαράδεκτη και η κατάσταση με τα σκουπίδια σε πολλές περιοχές της Ελασσόνας. Σε χωματερή έχει μετατραπεί ο δρόμος που οδηγεί στα Βοδιανά, καθώς δεξιά και αριστερά του δρόμου σκουπίδια, αδρανή υλικά και νεκρά ζώα συνθέτουν ένα ντροπιαστικό σκηνικό για όσους εργάζονται ή κάνουν τη βόλτα τους στη νότια πλευρά της πόλης. Πολίτες και συνεργία καθαρισμού οφείλουν να είναι προσεκτικότεροι.

 Αλήθεια, τί προσφέρει πια η ετήσια εμποροπανήγυρη στην τοπική μας οικονομία; Καταλαβαίνουμε την ανάγκη να συνεχιστεί ένας θεσμός αιώνων, αλλά σε τι ωφελεί αυτό το κακόγουστο συνονθύλευμα εμπορευμάτων made in China, τσίκνας και άχρηστων πλαστικών προϊόντων; Πέραν του ότι χρόνο με τον χρόνο αδειάζουν όλο και περισσότερες παράγκες, ας είμαστε ειλικρινείς, η εμποροπανήγυρη πρέπει να αλλάξει μορφή. Προτάσεις για συμμετοχή ντόπιων παραγωγών και επαγγελματιών, καθώς και σύνδεσή της με την Γιορτή Φέτας -χάριν οικονομίας και περισσότερης προσέλευσης κόσμου- κρίνονται αναγκαίες. Στο έλεός του ακόμη ένας τοπικός θεσμός και το μυαλό μας σε εποχές περασμένες…

 Όχι καλή η αγοραστική κίνηση κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στην κεντρική αγορά της πόλης. Είναι φανερό, το εμπορικό μας κέντρο πνέει εδώ και πολύ καιρό τα λοίσθια. Δεν έμειναν παρά ελάχιστες επιχειρήσεις στον πεζόδρομο της Βενιζέλου, βγάζοντάς τα πέρα με δυσκολία. Η επιχειρηματικότητα στον τόπο μας χρειάζεται ανανέωση. Η κεντρική αγορά της πόλης ερημώνει, ίσως γιατί δεν ακολούθησε ποτέ την φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Εμπορικός σύλλογος, επιχειρηματίες και νέοι επαγγελματίες οφείλουν να αφουγκραστούν τις ανάγκες του τόπου. Μία καλή ιδέα είναι να πολλαπλασιαστούν οι χώροι εστίασης και παροχής καφέ καθ’ όλο το μήκος της Βενιζέλου. Μία πρακτική που ακολουθείται εδώ και δεκαετίες από πολλές πόλεις της χώρας με ιδιαίτερη επιτυχία. Χρέος, ωστόσο, των πολιτών παραμένει η υποστήριξη της τοπικής αγοράς, μειώνοντας αισθητά τις καταναλωτικές «εξορμήσεις» σε γειτονικές πόλεις.

 Κλείνουμε τα του τόπου με μία γενική παρατήρηση: Όταν την ασχήμια και το καρακιτσαριό ορισμένοι τολμούν ακόμα να το αποκαλούν προσπάθεια ή προσφορά στα κοινά, εύκολα καταλαβαίνει κανείς που οδεύει αυτός ο τόπος. Αυτοανακυρησόμενοι ήρωες, εμετική μετριότητα και άγνοια, παράφρονες ψευδαισθήσεις και αισθητική του κώλου (αχ, αυτή η αισθητική) τα συμπτώματα της δικής μας παρακμής. «Καληνύχτα Κεμάλ, και να ‘θελες να αλλάξεις τον κόσμο, αυτός σ’ έχει χεσμένο…»