Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος ο συλλογικός τόμος «Ο Τόπος πρόδωσε τον ένοχο», αστυνομικό, σε συνεργασία με την Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ), Ιούνης 2014. Έντεκα λογοτέχνες μέλη της Λέσχης, γράφουν ισάριθμα κεφάλαια, ιστορίες εγκλήματος που διαδραματίζονται κάθε μία σε συγκεκριμένο τόπο. Μεταξύ των λογοτεχνών η Λαρισαία στην καταγωγή, με ρίζες στην Τσαριτσάνη Ελασσόνας, Κυριακή Γεροζήση.

Η κ. Γεροζήση δήλωσε: “Επέλεξα στον τόμο αυτό και στο διήγημα «Ουίσκι ή Κονιάκ;», που είναι μια κοινωνική, πολιτική, αστυνομική ιστορία κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας, τη γενέτειρά μου τη Λάρισα για τόπο του δράματος, την ατμόσφαιρα της πόλης και της εποχής. Πρωταγωνιστές του δράματος, «υπερεθνικόφρονες» και άτομα «επικίνδυνα για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια», η Αφροδίτη και ο Έρωτας, ο Αστυνόμος Βιδάλης, το ανοιξιάτικο αεράκι και η καλοκαιρινή λαύρα, το Γυμνάσιο Θηλέων με τα μπουμπουκάκια του, το ποδήλατο αχώριστος σύντροφος πολλών νέων ζευγαριών, οι εκκλησίες, το ποτάμι, οι γειτονιές κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή, το Νυχτερινό Γυμνάσιο, τα πάρτι, ψησταριές και ουζάδικα, το τμήμα της ασφάλειας με τους παλληκαράδες και τα νταηλίκια τους.”

Ο τόπος πρόδωσε τον ένοχο
10+1 αστυνομικές ιστορίες

Γαλανόπουλος Νεοκλής, Γεροζήση Κυριακή,
Γιαννουλέας Παναγιώτης, Κεραμεύς Δημήτρης,
Μόσχου Κωνσταντίνα, Μουντάνου-Μπασιούκα Αθηνά,
Πανούσης Γιάννης, Παπαλυμπέρη Γεωργία,
Παυλιώτης Αργύρης, Ράγκος Γιάννης,
Φιλιππίδη-Θεοχάρη Μιμή

Προλόγισμα: Φίλιππος Φιλίππου
Σελ.: 264 • Σχήμα: 14 X 21
ISBN: 978-960-499-105-1 •Τιμή: 13, 30

Δράμα, Κομοτηνή, Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Νεκρομαντείο Αχέροντα, Ναύπλιο, Λογκανίκος Λακωνίας, Αρεόπολη, Λος Άντζελες: κάθε τόπος είναι δυνάμει ένας τόπος μίσους, φθόνου, πίκρας, πόθου, αυτοδικίας, μένους, τρέλας και, τελικά, εγκλήματος. Ωστόσο, σε κάθε τόπο το κοινωνικό «μικροκλίμα», οι άνθρωποι με τις συνήθειές τους, η ιστορία του, οι κρυφές ή φανερές αντιθέσεις στην τοπική τάξη πραγμάτων κ.λπ. είναι στοιχεία που σφραγίζουν κάθε έγκλημα που συμβαίνει στην επικράτειά του με ιδιόμορφα χαρακτηριστικά.
Τα 10+1 διηγήματα αυτού του τόμου, από ισάριθμους δοκιμασμένους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, αποδεικνύουν ότι ο τόπος προδίδει, αν όχι πάντα τον ένοχο, σχεδόν πάντα κάποια δραματική αλήθεια που επιμελώς επιχειρείται να κρυφτεί πίσω από την τουριστική, ιστορική, φυσιολατρική ή όποια άλλη μεταμφίεσή του.
Ο Τόπος πρόδωσε τον Ένοχο είναι μια πρωτότυπη «γεωγραφία εγκλημάτων» που διαβάζεται ως σπονδυλωτό αστυνομικό «μυθιστόρημα» και όπου κάθε κεφάλαιο-διήγημα ταξιδεύει τον αναγνώστη από έγκλημα σε έγκλημα και από τόπο σε τόπο με τον πειστικό τρόπο της καλής αστυνομικής λογοτεχνίας.

Σε συνεργασία με την Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ)

Επιγραμματικά το περιεχόμενο των διαφόρων κεφαλαίων

«Ουίσκι ή Κονιάκ;». Εγκλήματα στη Λάρισα της απριλιανής δικτατορίας. Δράστες και θύματα «Υπερεθνικόφρονες» και άτομα «επικίνδυνα για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια» (Κυριακή Γεροζήση).
«Τρόμος στην Αρεόπολη». Συμπτώσεις ή δολοφονίες οι θάνατοι που μοιάζουν με ατυχήματα; (Παναγιώτης Γιαννουλέας).
«Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους». Ιδιωτικός ντετέκτιβ ερευνά τη δολοφονία ενός εφοπλιστή, θύματος εκβιασμού στην Καβάλα. (Δημήτρης Κεραμεύς).
«Τα καλά παιδιά κοιμούνται νωρίς». Κοντά στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα, μια παράξενη γυναίκα προτείνει στον αφηγητή να διαπράξει μια δολοφονία. Θα το πράξει; (Κωσταντίνα Μόσχου).
«Χολιγουντιανά εγκλήματα». Σ` ένα παιχνίδι με παλιές ταινίες στο Λος Άντζελες, γίνεται ένα έγκλημα που θυμίζει το θρίλερ Ψυχώ του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Τι κρύβεται πίσω του; (Αθηνά Μπασιούκα).
«Νεκρικοί γρίφοι στη Γκιουμούλτζινα». Οι δολοφονίες ατόμων με σκοτεινό παρελθόν στην πολιπολιτισμική Κομοτηνή, κρύβουν συμφέροντα που σχετίζονται με φυλετικά, εθνικιστικά ή θρησκευτικά ζητήματα. (Γιάννης Πανούσης).
«Θέα από ψηλά». Στο Λογκανίκο Λακωνίας, πέφτει οριστικά η αυλαία σε μια αισθηματική σχέση. (Γεωργία Παπαλημπέρη).
«Οι φόνοι της Χανούμ». Στη Θεσσαλονίκη, η αστυνομική πλοκή διαδραματίζεται σε μουσουλμανικό μνημείο όπου «τριγυρνά» ένα φάντασμα. (Αργύρης Παυλιώτης).
«Έγκλημα στ` Ανάπλι», στην εποχή της δολοφονίας του Καποδίστρια (Γιάννης Ράγκος).
«Θα πεθάνεις στο νερό». Στη Δράμα δολοφονείται ένας σκηνοθέτης. Έγκλημα πάθους ή συμφέροντος; (Μιμή Φιλιππίδη).
Οι λύτες γρίφων που θα αποκρυπτογραφήσουν το «Κρυπτόλεξο» του Νεοκλή Γαλανόπουλου, θα απολαύσουν και την ενδέκατη αστυνομική ιστορία.

Απόσπασμα

Πέρασε από την άλλη πλευρά του γραφείου, στάθηκε όρθιος κόντρα στο παράθυρο σταυρώνοντας τα χέρια και ρώτησε:
«Περί τίνος πρόκειται;»
« Ήρθα να ομολογήσω έναν φόνο.»
Ο Γεράσιμος Χατζηνέου έσφιξε τα χείλια σκεφτικός, έξυσε το μουστάκι με το αριστερό κάνοντας ταυτόχρονα νόημα με το δεξί χέρι στο νεαρό βοηθό του να δακτυλογραφήσει την κατάθεση.
«Εν Λαρίση, 25 Αυγούστου 1972. …αυτοβούλως ενώπιον ημών…»
« Όνομα; Επώνυμο; Όνομα του θύματος;» Έπεφταν απανωτές οι ερωτήσεις.
Στο άκουσμα της τελευταίας απάντησης ο βοηθός πετάχτηκε από την καρέκλα, ενώ ο Χατζηνέου κατέρρευσε σαν άδειο σακί.

Η μαύρη ποδιά και ο λευκός γιακάς, τα παπούτσια γυμναστικής και η σχολική τσάντα, φανέρωναν ότι πήγαινε στο γυμνάσιο εκείνο το μπουμπούκι που περνούσε βιαστικά κάτω από το μπαλκόνι του νεαρού αεροπόρου, ανάλαφρο σαν το απριλιάτικο αεράκι που χάιδευε τον κάμπο της Λάρισας τούτες τις ημέρες. Μέχρι να βάλει τη στολή και να κατέβει, η οπτασία είχε χαθεί στη στροφή, αλλά η εικόνα της δεν έφυγε από το νου του. Kαθόταν δυο βήματα πιο κάτω από το σπίτι του, πέρα από το ρέμα προς τη σιδηροδρομική γραμμή…

…Άδικα προσπαθούσε να αποδείξει την αθωότητά του ο κατηγορούμενος επαναλαμβάνοντας ότι εκείνο το βράδυ βρισκόταν με τη γυναίκα του και το μωρό στο σπίτι. Το μωρό δεν είχε μιλιά και η μαρτυρία της γυναίκας του δεν γινόταν πιστευτή. Κι όσο επέμενε να αρνείται την ενοχή του εκείνος, τόσο βαρύτερο το χέρι του Γεράσιμου Χατζηνέου έπεφτε επάνω του και οι κλωτσιές των υπόλοιπων αστυνομικών κατευθύνονταν με λύσσα σε ζωτικά σημεία του κορμιού του.
«Το καθίκι το κομμούνι, φταίω εγώ που τον έβγαλα από την ψειρού, ωρυόταν» και οι φωνές του ακούγονταν σ’ ολόκληρο το τμήμα…